Sinds ongeveer 2004 breng ik mijn toenmalige vriendin (en huidige echtgenote) een kop koffie op bed. Zelf pronkt ze daarmee alsof het het achtste wereldwonder is, maar voor mij is het een dagelijkse liefdevolle routine. Behalve die ene keer in februari dan. Toen stootte ik mijn teen met zo’n enorme rotkracht, dat ik het weken later nog voelde. Volgens de dokter had ik hem gebroken.
👨⚕️ Sindsdien heb ik enorm respect voor mijn huisarts (in-opleiding-nog-wel) en ben ik naarstig op zoek naar een draadloze lamp, die me bijlicht tijdens het koffie brengen. De huisarts in opleiding bezwoer me namelijk dat deze teen binnen vier weken genezen zou zijn, zonder een spalkje en hij had volkomen gelijk. Tijd heelt alle wonden en vooral deze, al bleef ik de eerste weken wel een paar keer verdomd naar haken aan mijn sokken.
🇨🇾 Stiekem architectonisch hoogstandje in onze Decarbonizing-reeks. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat architectuurliefhebber Ewout Kieckens er speciaal naar op zoek is gegaan. De groene universiteit van Nicosia verwarmt en koelt namelijk op dezelfde duurzame manier. Weliswaar gaat dat nu nog via stookolie, maar wie weet lukt dat over een paar jaar met de nieuwe supernationale stroomkabel onder de oceaan.
🔥 Laat ze daar in Nicosia eens een voorbeeld nemen aan het project in Helmond, dat met een druk op de knop ijzererts verandert in duurzame energie. Dat werkt zo: ijzerpoeder wordt verbrand in de boiler. Daarbij komt veel warmte vrij, bijvoorbeeld voor warmtenetten. Wat overblijft is roestpoeder. Met waterstof kun je dat weer omzetten naar ijzerpoeder, op die manier ‘laad’ je het poeder weer op en ontstaat er een circulaire brandstof. Prachtig voorbeeldje van duurzame energie en de eerste in zijn soort.
Met innovatieve groet,
Arjan Paans
Hoofdredacteur Innovation Origins
