Volgens nieuwe IVL-berekeningen van het Zweedse Energieagentschap stoot de productie van lithium-ionbatterijen gemiddeld tussen 61-106 kilo kooldioxide-equivalent per geproduceerde kilowattuur batterijcapaciteit uit. Deze cijfers zijn veel lager dan in het IVL-rapport van 2017, waar het gemiddelde 150-200 kilo kooldioxide-equivalenten per kWh batterijcapaciteit bedroeg.
Dit nieuwe IVL-rapport, dat in opdracht van het Zweedse Energieagentschap is opgesteld, richt zich op de klimaatuitstoot rond de productie van elektrische autoaccu’s. De studie is gebaseerd op levenscyclusanalyses en is een update van een eerder rapport uit 2017. Naast de klimaatemissies als gevolg van de productie van batterijen, gaat het rapport in op de leveringsrisico’s van metalen in lithium-ionbatterijen en op de recycling van afgedankte batterijen.
Onze columnist Auke Hoekstra heeft veel geschreven over de impact van batterijen. Lees hier zijn bijdragen.
“Het aantal elektrische auto’s zal de komende jaren naar verwachting snel toenemen”, zegt Lisbeth Dahllöf, onderzoeker aan het IVL Swedish Environmental Research Institute. “Dit betekent dat als we de impact op het klimaat willen verminderen, de productie van batterijen energie-efficiënt moet zijn en zo min mogelijk fossiele elektriciteit moet gebruiken.”
Dat de uitstoot nu lager is, is vooral te danken aan het feit dat de accufabrieken zijn opgeschaald en op volle capaciteit draaien, waardoor ze per geproduceerde eenheid efficiënter zijn, aldus IVL. “We hebben ook rekening gehouden met de mogelijkheid om in verschillende productiestadia vrijwel geen fossiele elektriciteit te gebruiken”, zegt Erik Emilsson, onderzoeker bij IVL.
“Zowel in het vorige als in het huidige rapport hebben we ons gericht op de meest recente en transparante gegevens”, voegt Lisbeth Dahllöf toe. “De hogere cijfers in het vorige onderzoek waren te wijten aan de elektriciteit die wordt gebruikt in de accufabrieken die grotendeels fossiele brandstoffen gebruikten.”
Volgens IVL is het gebruik van groene stroom nog steeds relatief zeldzaam in de huidige accuproductie, maar wordt het opgevoerd naarmate de vraag toeneemt. Om de emissies onder de 60 kilo te brengen, moeten ook de emissies van de mijnbouw en rond de opwerking van de basisgrondstoffen worden teruggedrongen en moeten meer gerecyclede materialen worden gebruikt, aldus IVL.
De auteurs van het rapport benadrukken dat er nog veel onzekerheden zijn over de uitstoot van batterijproductie en dat er betere gegevens nodig zijn, vooral met betrekking tot de productie van grondstoffen en andere batterijcomponenten. “De mijnbouw kan een aanzienlijke impact hebben op het milieu en de maatschappij. Batterijen bevatten metalen zoals lithium, kobalt, nikkel en mangaan. Er is meer informatie nodig over de milieu-impact van metalen toeleveringsketens en betere traceerbaarheidsprocessen als we willen zorgen voor een duurzame productie in de hele keten”, zegt Erik Emilsson.
In nieuwere batterijen zal het gemiddelde nikkelgehalte naar verwachting toenemen en het kobaltgehalte afnemen, omdat de batterijen evolueren naar een hogere energiedichtheid en weg van kobalt, ook vanwege het leveringsrisico. Dit betekent echter dat de toevoer van nikkel in de toekomst ook kritisch kan worden, waarschuwt IVL.
Het recyclen van metalen uit gebruikte batterijen is een belangrijke stap om de behoefte aan nieuwe grondstoffen te verminderen. In Europa worden kobalt, nikkel en koper momenteel met een relatief hoog rendement gerecycled. Daarentegen is er weinig grootschalige recycling van lithium vanwege de hoge recyclingkosten, de relatief lage grondstofprijzen en de geringe hoeveelheden ingezamelde batterijen. Lisbeth Dahllöf: “Optimale grootschalige metaalrecyclingtechnologieën zijn nog niet direct beschikbaar. Het is belangrijk dat deze zo snel mogelijk worden ingevoerd, niet in de laatste plaats gezien het verwachte aantal batterijfabrieken in Europa en hun metaalbehoeften. Het is ook belangrijk dat alle batterijen worden ingezameld en gerecycled.”
