Door trillingen in zijn vest, kan een onderhoudsmonteur op een boorplatform op afstand naar de juiste plek gestuurd of gewaarschuwd worden voor gevaar. Ook kunnen diezelfde trilsignalen in dit vest blinden helpen navigeren of een omhelzing simuleren.
Zomaar wat mogelijke toepassingen van Body Wonders, zoals dit vest ontwikkeld door Holst Centre officieel heet. Rond de armen, schouders en romp zit de binnenkant volgeplakt met haptische motoren. Kleine motoren die heel precies trillen. Bijvoorbeeld op je linkerschouder om je die kant op te sturen. Ook kunnen de apparaatjes zowel subtiele trillingen als intensere signalen geven. Vergelijkbaar met wat er in je telefoon gebeurt bij het typen van een bericht, zo subtiel dat je het bijna niet voelt. Maar gaat je wekker af dan is dit trilsignaal niet te missen.
Benieuwd naar het hele verhaal van Charlotte Kjellander tijdens de DTW Talk Mensgerichte Wearables?Terugkijken kan hier.
“Ons gevoel voor touch is zo sterk, maar we benutten dat nog veel te weinig”, zegt Charlotte Kjellander. Zij doet bij TNO en Holst Centre niet alleen onderzoek naar dunne en flexibele elektronica. Zoals slimme pleisters die vitale kenmerken als hartslag, ademhaling en temperatuur meten. Maar zoekt ook uit hoe deze technologie verweven in kleding met het lichaam kan communiceren. “Niets communiceert zo duidelijk en direct als huidcontact. Naast de praktische voordelen van dit vest: je kunt communiceren op plekken waar dat met geluid niet mogelijk is. Willen we weten welke emoties deze trillingen op kunnen roepen.”
Haptische feedback om stress te verlagen
Neem familieleden die elkaar vanwege corona-reisrestricties al lange tijd niet meer hebben gezien. Met dit vest is een virtuele omhelzing niet langer een knuffel in de lucht, maar komt het steeds dichter bij ‘voelen’ op afstand. “Hoe reageren mensen hier op en wat voelen ze hierbij? Dat is heel interessant om achter te komen. Met haptische feedback is nog veel meer mogelijk”, zegt Kjellander terwijl ze muziek op zet. “Wat dacht je van het voelen van het ritme van de muziek?”
Lees hier alles over de Dutch Technology Week.
Ze zet de muziek weer af en haalt er wat cijfers bij: “Wist je dat 84 procent van de Amerikanen zich gestresst voelt? En dat zo’n tweederde van alle ziektes hierdoor wordt getriggerd?” Kjellander wacht het antwoord niet af en pakt er een dun lapje stof bij dat ze uitrekt tussen haar handen. “Kijk, dit is een printbare sensor, je kunt de stof gewoon uitrekken zonder dat er iets kapot gaat. Deze sensor kun je in het vest verwerken om te meten of iemand gestresst is. We weten dat de hartslag en ademhalingsfrequentie omhoog gaat bij stress. Wanneer dit gebeurt kan het vest met trilsignalen op de borstkas helpen om de ademhaling weer onder controle te krijgen. Op deze manier willen we ziektes in de toekomst voorkomen.”
Alleen zitten mensen wel te wachten op al die elektronica in hun kleding? “Technologie moet nooit een doel op zichzelf zijn. Zeker vroeger was elektronica lelijk en lomp. Daar komt steeds meer verandering in. De sensoren worden krachtiger, kleiner en lichter. We kunnen ze bijna onzichtbaar verwerken. Ook is er steeds meer aandacht voor de functionaliteit van de technologie en het lichaam. Bovendien gaan deze wearables er steeds beter uitzien.”
Zelfstandigheid niet willen opgeven
SmartQare stopt hun technologie niet in kleding, maar in een band rond de arm. De scale-up bedacht een apparaat dat ouderen gemakkelijk om de arm dragen. Het kan naast hartslag, zuurstofsaturatie, temperatuur en andere vitale functies ook een val detecteren. De gegevens gaan via een beveiligde omgeving naar zorgverleners, mantelzorgers of geautoriseerde specialisten. “Ouderen willen niet als oud bestempeld worden. Ze vinden autonomie belangrijk en willen zo lang mogelijk thuis blijven wonen”, legt CEO Walter van Kuijen uit. Hiervoor leunt de zorg op dit moment volgens hem veel op mantelzorgers. “Het zijn vaak kinderen of andere familieleden die deze zorg op zich nemen. Net als wijkverpleegkundigen doen ze dit op basis van weinig informatie. Als een mantelzorger of wijkverpleegkundige vermoedt dat er iets mis is, moeten ouderen naar de huisarts of het ziekenhuis voor onderzoek. Met onze wearable lossen we dit op. SmartQare ontlast de zorg want ouderen hoeven minder vaak naar de huisarts. En omdat zorgverleners en mantelzorgers meer inzicht hebben, worden escalaties voorkomen.”
Benieuwd naar het hele verhaal van Walter van Kuijen en René Koster? Kijk hier de DTW Talk Mensgerichte Wearables terug.
Het apparaat is ontwikkeld met in samenwerking met verschillende bedrijven. Van Kuijen: “Je hebt een idee en wil mensen zo snel mogelijk helpen. Niet pas over tien jaar. Software, elektronica, materialen en certificaten, het zijn allemaal puzzelstukjes die in elkaar moeten vallen. Hiervoor zoek je altijd de beste partners om die droom te verwezenlijken.”
Niet opnieuw het wiel uitvinden
Een van die partners is Demcon. René Koster is projectmanager en werkt samen met SmartQare. “Dit soort ideeën geven energie. Het is heel motiverend om een product voor de samenleving te ontwikkelen. Hier hebben we natuurlijk al wat ervaring in. Dus we gaan het wiel niet opnieuw uitvinden, wel gaan we met elkaar om tafel zitten om te zien wat er nodig is om verder te groeien. Het is een heel knap apparaat met zo’n 300 sensoren. Die moeten allemaal in dat kleine apparaat passen.”
Van Kuijen vult hem aan: “Slimme algoritmes verwerken al deze metingen zodat zorgverleners op tijd en efficiënt in kunnen grijpen. Door die slimme analyse hoeft er maar weinig data verstuurd te worden via NarrowBand-IoT. Het schrijven en bedenken van die algoritmes is echt een kunstvorm en zijn onze mensen altijd mee bezig.”
Algoritmes in de zorg
Sommige algoritmes worden al langer gebruikt in de zorg. Om artsen op verdachte gebieden op MRI-scans te wijzen bijvoorbeeld. Merlijn Sevenster is principal scientist bij Philips Research. Hij bracht de afgelopen jaren veel tijd door binnen de muren van het ziekenhuis. In het verleden in Chigago en de laatste tijd in het LUMC in Leiden. Volgens Sevenster kan AI artsen prima ondersteunen in het vinden van een diagnose. “Een patiënt die nog nooit iets heeft gehad en langskomt met een gebroken rib, kun je best aan een algoritme overlaten. Maar er zijn ook een heleboel patiënten waar een diagnose niet zo duidelijk is. Als arts ben je met deze patiënten al een hele tijd bezig, er komen verschillende vakgebieden samen en diagnostiek is complex. Door zoveel mogelijk gegevens te verzamelen en daarvan te leren, kan een algoritme dit proces verkorten. Maar je zult altijd klinische kennis van specialisten nodig hebben. Dus de angst dat artsen door AI overgenomen worden, is niet terecht.”
Benieuwd naar het hele verhaal van Merlijn Sevenster? Kijk hier de DTW Talk Mensgerichte Wearables terug.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
