In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Kingsley Buseni
Land van herkomst: Nigeria
Werk: operations specialist bij 50vijf
Voor dit interview gaan we naar Eindhoven Airport. Recht tegenover de luchthaven is een bedrijvenpark, inclusief het kantoor van 50five, het bedrijf waar Kingsley voor werkt. Hij verwelkomt ons en leidt de weg naar een ruimte waar we kunnen praten. “Ik ga binnenkort terugverhuizen naar Eindhoven. Ik woon momenteel in België, alleen omdat ik hier in Eindhoven geen betaalbare woonruimte kon vinden. Gelukkig heb ik nu iets in de buurt van het stadscentrum gevonden. Het is fijn dat Eindhoven blijft groeien, maar dat betekent ook dat er meer behoefte is aan huisvesting.” Kingsley’s route naar Nederland ging via Cyprus. Dat horen we niet vaak. “Ik wilde in Engeland studeren, maar een vriend van me studeerde op Cyprus. Hij was er erg enthousiast over en ik besloot om er ook heen te gaan. Ik vond het daar ook heel leuk, hoewel mijn vriend ergens anders naar toe ging voor een baan, een maand nadat ik was gearriveerd,” lacht Kingsley hardop bij de gedachte aan deze herinnering.
Tijdens zijn studie op Cyprus ontmoet Kingsley een Nederlands meisje. “We werden verliefd en na een tijdje zijn we getrouwd. Toen onze zoon werd geboren, wilde mijn vrouw terug naar Nederland. Zo kwam ik in Deventer terecht en daar wonen was nogal een schok voor mij. Er was niet veel te doen en ik heb elke baan die kon krijgen aangepakt. Ook ben ik weer gaan studeren en heb mijn diploma in International Business and Communication behaald. Ik heb een Europese verblijfsvergunning sinds ik op Cyprus woonde en dat is erg fijn. Daarmee kan ik hier werken en studeren. Daar ben ik wel blij mee, want ik hoor ook heel ingewikkelde verhalen van vrienden uit andere landen die hier willen werken.”
“Eindhoven is bijna een kleine versie van Amsterdam met al de nationaliteiten die hier wonen. Ik heb collega’s uit India, Engeland, Frankrijk, Amerika, noem maar op. In Eindhoven is een kleine groep Nigerianen. In Amsterdam is de gemeenschap groter. Dus als ik het Afrikaanse gevoel van thuis nodig heb, kan ik het ook op een of andere manier in Nederland vinden. In Eindhoven kun je veel dingen doen. Mijn Franse collega gaat naar improvisatielessen en nodigde me uit om mee te gaan. Het was erg leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ben ook naar het Philips Museum geweest. Het is heel interessant om te zien hoe dit grote merk ooit begon in Eindhoven. Ik ga ook graag naar de Catharinakerk en mensen moeten deze kerk echt zien tijdens het Glow Festival, want dat ziet het er helemaal geweldig uit. In mijn vrije tijd werk ik ook als model en als figurant in films. Ik ben ook figurant geweest in de Nederlandse film over de Bijlmerramp, Uit Het Niets. Het was een heel intense ervaring om deel uit te maken van deze film.”
“Vrienden vertellen me dat ik me begin te gedragen als een Nederlander, ik zie het niet helemaal, maar zij wel. We zijn bijvoorbeeld gewend om voor een maand boodschappen te doen en Nederlanders niet. Zij doen elk weekend hun boodschappen en veel mensen zelfs dag in dag uit. En dat doe ik nu dus ook. Ik begin trouwens steeds beter te leren hoe het Nederlandse systeem werkt. Eerst regelde mijn vrouw alle Nederlandse correspondentie, maar sinds we zijn gescheiden, moet ik het zelf doen. Mijn vrienden of collega’s helpen me met vertalen als iets niet duidelijk is in een brief. Ik heb Nederlands geleerd, maar alleen de basis. Wat de toekomst betreft, ik worstel met de vraag of ik in Nederland wil blijven. Ik heb hier een goede baan en mijn zoon woont hier, beiden zeer goede redenen om te blijven.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.