Het was wethouder Bianca van Kaathoven die vorige week de knuppel in het hoenderhok gooide: het IJssportcentrum moet, wegens gebrek aan bezoekers, in 2016 dicht. Zeker is er her en der begrip voor het besluit – dat overigens nog bekrachtigd moet worden – maar minstens zo sterk is de verontwaardiging. Er zijn handtekeningen- en facebook-acties, er is een online-petitie en er wordt geflyerd op de ijsbaan zelf.
Op 19 mei is er een inspraakavond in het stadhuis; het zal ongetwijfeld een stoet aan ijssportliefhebbers opleveren. Of dat genoeg is om de gemeenteraad, net als enkele jaren geleden, te overtuigen dat de twee ijshockeybanen en de 400-meterbaan open moeten blijven, zal pas in het najaar blijken. Op 26 mei mag de raad voor het eerst meepraten.
Tijd genoeg dus om de cijfers te laten spreken. Meest in het oog springend: het aantal recreanten halveerde in 12 jaar tijd: van ruim 200.000 (2002) naar iets meer dan 100.000 in 2014. In diezelfde periode bleef het aantal verenigingsleden op de banen nagenoeg gelijk: ruim 100.000.
Dat laat zich vertalen naar de financiële resultaten. Hoewel de ijsbaan er de laatste vier jaar in is geslaagd de uitgaven met ruim twee ton te beperken (van 2 miljoen in 2011 naar 1,77 miljoen in 2014), blijft er op de begroting een flink exploitatietekort zichtbaar: ruim 7 ton in 2014. Dat is des te schrijnender omdat zelfs dat tekort het afgelopen jaar met 141.000 euro moest worden overschreden. Onder aan de streep leverde dat een negatief resultaat op van 859.551 euro.
Tenslotte de vraag wat de gemeente dan kan besparen met de sluiting van het IJssportcentrum. Dat valt vooralsnog tegen, want eigenlijk vervallen op korte termijn alleen de variabele kosten, zoals energielasten en personeelskosten. Daar staat tegenover dat de inkomsten direct volledig wegvallen. Op korte termijn is sluiting dus minder lucratief dan het lijkt; op langere termijn is dat een ander verhaal.
