Na vijf minuten in het Eindhovense kantoor van Manus VR te hebben gezeten wist regisseur Daan Willekens (die het team sinds 2015 volgde) voldoende: “Deze club is geschikt voor een documentaire. Ik zag links in de hoek iemand als een malle aan een Rubik’s Cube draaien en niemand zei daar wat van. Even later riep een ander dat die het bedrijf nooit voor minder dan honderd miljoen zou verkopen. Dat is interessant materiaal voor een film.” Die film werd Gamechangers. Afgelopen zaterdag 18 maart was de officiële première in bioscoop Vue, morgen (22 maart) kan heel Nederland de documentaire zien op BNN.
De stille jongen met zijn Rubiks cube is Tim van Veenendaal, Software Engineer bij Manus. In de film zien we hem inderdaad bezig met zijn kubus. “Ik weet niet precies hoe ik het doe, vooral deze stappen, waarbij ik twee keer met de onderste schijf naar links draai en dan naar beneden, bevat een moeilijk algoritme. Zie je, nu ik erover nadenk kom ik er niet meer uit.”
De man die roept het bedrijf nooit voor minder dan honderd miljoen te zullen verkopen is Bob Vlemmix, één van de oprichters van Manus en nu verantwoordelijk voor de PR – en zoon van Johan Vlemmix. In de film zien we Bob vooral stuiteren, aanjagen en commanderen. Collega Stijn omschrijft hem op een gegeven moment als de stereotype startupper: “Hij is roekeloos, heel intelligent maar ook ongeleid. Hij krijgt dingen voor elkaar door een mix van brutaalheid maar ook gewoon niet helemaal doorhebben wat wel en niet kan.”
Als zij zelf een bedrijfsfilm hadden gemaakt, had die er veel anders uitgezien.
De twee kunnen niet verder uit elkaar staan qua persoonlijkheden. En dat komt de film ten goede. Die staat bol van de successen (deals in San Francisco en een Chinese investeerder die het podium opspringt en zomaar 600.000 euro biedt), maar ook van dieptepunten (eeuwig gerommel met het moederbord voor de handschoen en diezelfde investeerder die zich nog geen week later alweer terugtrekt).
Ups-en downs
Die ups en downs weerspiegelen het effect dat Virtual Reality (VR) op de gebruiker kan hebben. Een bewuste keuze van de regisseur. “Ik wilde de potentie van VR laten zien. Het kan een gebruiker het idee geven superkrachten te hebben, maar als de bril af gaat wordt die weer gewoon teruggetrokken naar de normale wereld.”
Dat zien we ook in het begin van de film. Waarin beelden gemixt zijn van basketbalfenomeen Stephen Curry en iemand die de handschoenen van Manus draagt. Gooit de gebruiker de bal, dan beweegt Curry mee, onder luid gejuich en toeziend oog van een rij cheerleaders. De daaropvolgende introductie van de karakters in de film is al even gelikt en spectaculair. Onder snelle muziek bevriest het beeld steeds als er een nieuw teamlid wordt geïntroduceerd aan de kijker.
De trailer van The Gamechangers (tekst gaat door onder video):
De teamleden worden volgens Willekens neergezet als de nieuwe helden van deze tijd. “Vroeger waren het de jongens die goed konden voetballen die het populairst waren, nu is het cool om goed te kunnen programmeren. Tijden veranderen.”
Kibbelen
Maar dan, in de eerste echte scène van de film, valt de muziek stil wanneer twee teamleden, waaronder Bob Vlemmix, een tafel proberen te monteren in het nieuwe kantoor op Strijp-S. Dat lukt niet. Vlemmix, even charismatisch als licht ontvlambaar: “Dat je nu niet gewoon even doet wat ik vraag. Help nou even om die fucking tafel om te draai.”
En zo kibbelt het team de hele film lang tussen de successen door. Want die successen zijn er. Van een deal met NASA naar het vinden van Nederlandse investeerders om de Chinese 600.000 euro te kunnen vervangen, tot het handen schudden met de allergrootste investeringsfondsen in de tech-industrie.
Maar het zijn niet per se de successen die het verhaal dragen. Dat doen de karakters in de film des te meer. Tekenend is de ontwikkeling van Vlemmix, die toch wel het hoofdpersonage van de film is. Staat hij in het begin van de film nog genoteerd als directeur, tegen het eind is hij nog uitsluitend verantwoordelijk voor de PR, in feite gedegradeerd.
Het beest Vlemmix, getemd door een jobcoach en een team dat hem uitsluit van bepaalde vergaderingen om ruzies te voorkomen. Hij is gestructureerder en rustiger dan in het begin van de film, maar toch ook wat vlakker. Zoals hij zelf zegt: “Ik heb mijn passie ingeruild voor regels en regelmaat.”‘
Eindscène
En dat maakt de eindscene van de film des te mooier. Als Vlemmix op een beurs Stephen Spielberg ziet lopen, leeft hij op. Waar anderen het houden bij selfies en handjesschudden, vliegt de ondernemer hem aan. “Let maar op, ik pak hem wel”, roept hij nog voordat de camera hem bijna uit het oog verliest.
Het gekibbel onderling, de veranderende rol van Vlemmix en de getoonde ups en downs van een start-up maken van Gamechangers een spannende, maar vooral een eerlijke documentaire over hoe moeilijk het kan zijn een bedrijf van de grond te krijgen, al blijft het beeld van een groep jonge honden die een droom najagen, de hele film lang aanspreken.
“Als zij zelf een bedrijfsfilm hadden gemaakt, had die er veel anders uitgezien”, zegt de regisseur. “In een tijd van youtubevlogs en een enorme hoeveelheid PR is het goed om een eerlijke en transparante documentaire te maken. Anders prikken zeker de jongere kijkers van BNN daar regelrecht doorheen.”
De film wordt woensdag uitgezonden op BNN, en daarna nog te bekijken via 2Doc, Uitzending Gemist.
Lees hier alle verhalen die we maakten over Manus VR.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
