In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Francisco Heredia
Land van herkomst: Mexico
Werk: Software engineer bij Seecubic
Op een maandagochtend bellen we aan bij het huis van Francisco. Hij opent de voordeur en gebaart ons dat we stil moeten zijn in de gang. Wanneer we de woonkamer binnenkomen, legt Francisco uit dat zijn zes maanden oude dochter boven ligt te slapen. Op de babyfoon zien we de baby, slapend als een roos. “We zijn net terug van vakantie en ze moet haar ritme opnieuw vinden”, vertelt Francisco, “Maandag is mijn dag om voor ons kleine meisje te zorgen, papadag zoals de Nederlanders het noemen. Het is geweldig dat ik elke week een hele dag alleen met haar doorbreng. Het is goed voor onze band en ik maak de leuke en de minder leuke dingen met haar mee op deze dagen.”
Francisco woont al geruime tijd in Eindhoven. “En ik was niet eens degene uit ons gezin die ons hier in de eerste plaats heeft gebracht. Mijn vriendin, en nu vrouw, wilde in het buitenland studeren en kwam naar Nederland. Ze studeerde in Delft en liep stage op de High Tech Campus hier in Eindhoven. Ik was mijn master aan het afronden in Mexico op dat moment. Toen ik mijn vriendin hier in Nederland bezocht, had ik het erg naar mijn zin. Nadat ik was afgestudeerd, heb in verschillende landen gezocht naar een universiteit om te promoveren, ook in Nederland. De TU/e had geen promotieplaats voor mij, maar ze konden me wel een PdEng-functie aanbieden. Ik ging akkoord en verhuisde naar Eindhoven waar ik mij dus bij mijn vriendin voegde. Dit was in 2010 en in 2011 studeerde mijn vriendin af en vond haar droombaan in Mexico. Ik wilde hier blijven, dus de rollen werden omgedraaid met mij in Nederland en zij in Mexico. Nadat ik mijn PdEng had voltooid, wilde ik hier graag blijven, omdat ik hier meer kansen had. Uiteindelijk kwam gelukkig mijn vriendin weer terug naar Nederland.”
(Tekst gaat verder na de foto)
“Alle gebruiken rondom een baby op de wereld zetten, zijn in Nederland anders dan in Mexico, waar het dagelijks leven veel meer op familie gericht is. Dit is ons eerste kind en we zijn hier praktisch alleen. Natuurlijk hebben we vrienden, maar dat is niet hetzelfde als het in de buurt hebben van je ouders in zulke intense tijden. Onze families waren ook erg nerveus over het thuis bevallen, wat hier heel gewoon is. Wij besloten om toch voor het ziekenhuis te kiezen. Hier vindt de bevalling zo natuurlijk mogelijk plaats en dat is een goede zaak. In Mexico plan je een keizersnee in, zodat je precies weet wanneer je gaat bevallen. Dat lijkt handig en minder gedoe, maar de vrouw heeft veel tijd nodig om te herstellen van de operatie, vergeleken met een natuurlijke geboorte. Alles ging goed tijdens de bevalling in het Catharina Ziekenhuis, mede dankzij het feit dat iedereen in het Engels met ons kon communiceren.”
Francisco en zijn vrouw moesten ook uitvinden wat ze met al het papierwerk moesten doen nadat hun dochter was geboren. “Het is een hele opluchting wanneer het ziekenhuis en de ziektekostenverzekering alle financiële dingen afhandelen die horen bij een verblijf in een ziekenhuis. Het laatste dat je wilt als je kind net geboren is, is je bezig houden met allerlei rekeningen en formulieren. Toen we thuiskwamen, moesten we wel wennen aan het over de vloer hebben van een kraamhulp. In Mexico helpt de familie in en om het huis en met de baby. We waren niet gewend om iemand in de buurt te hebben die ook het bed opmaakt en opruimt, naast de zorg voor de baby. Een ding dat niet ging zoals gepland was naamgeving van onze dochter. In Mexico is het gebruikelijk om de achternaam van beide ouders te dragen en hier is dat niet toegestaan.” Over een paar weken vliegen Francisco en zijn familie naar Mexico. “Ja jeetje, het is de eerste keer dat we de baby meenemen op een vlucht van elf uur. We moeten ons wat meer voorbereiden, vergeleken met toen nog met zijn tweetjes waren.”
Dit jaar slaagde Francisco voor zijn inburgeringsexamen en werd officieel Nederlander. “Na acht jaar in Nederland vond ik het tijd om ook de Nederlandse nationaliteit te krijgen. Het hebben van een Nederlands paspoort maakt mijn leven ook een beetje makkelijker als het op reizen aankomt. Ik zie het ook als een investering voor onze dochter. Ze heeft nu ook een Nederlands paspoort en dat zal haar in de toekomst meer kansen geven. Als ik kijk naar Eindhoven, dan zie ik de veranderingen die horen bijeen stad met toenemende internationalisering. Hoe zal in de toekomst het leven hier voor mijn dochter hier zijn, terwijl ze er niet Nederlands uitziet? Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
