Voor de tweede maal organiseert E52 zijn jaarlijkse Expat Top-10. Hiermee zetten we Eindhovense internationals in het zonnetje voor hun goede werk voor de stad. Het thema van de Top-10 is dit jaar ‘Sport & Leisure’. Elke dag presenteren wij een interview met een van de winnaars. Waarin je bijvoorbeeld leest over hoe ze in Eindhoven terecht zijn gekomen, hoe zij zich inzetten voor de stad en hoe zij Eindhoven bekijken vanuit hun internationale perspectief. Vandaag: Milagros Maldonado.
Milagros Maldonado
Geboren in 1946
Komt uit Caracas, Venezuela
In Eindhoven sinds 1980
#1 op bucketlist: “mijn familie tegelijk naar Eindhoven laten komen”
Helemaal vanuit Venezuela vond Milagros Maldonado haar weg naar Eindhoven. In 2000 richtte ze C.L.O. op, Centro Latinoamericano de Orientación. Een organisatie die activiteiten organiseert en informatie aanbiedt om te helpen bij integratie van Latijns-Amerikaanse inwoners van Nederland. In 2015 kreeg Maldonado zelfs een koninklijke onderscheiding voor haar werk.
“Het was niet 1,2,3 beslist, ik had mijn werk, mijn kinderen, mijn connecties, mijn alles daar”
In Venezuela was Maldonado een socioloog. “Ik had eigenlijk een hele prestigieuze baan. Ik was de algemeen directeur van stadsplanning in standsontwikkeling. Voor een congres over nieuwe steden ging ik naar Schotland. Ik was de afgevaardigde van Venezuela, daar ontmoette ik mijn man. Hij was de afgevaardigde van Eindhoven. Gedurende vier jaar hadden we een lange afstandsrelatie, daarna verhuisde ik naar Nederland.” Maldonado vond het begin moeilijk, maar ze zag het als een nieuwe fase in haar leven. Vandaag de dag, als een vrouw met de Nederlandse nationaliteit breken er nog steeds nieuwe fase in haar leven aan. “In het leven krijg je elke keer weer een nieuwe uitdaging, zelfs op mijn leeftijd. 1,5 jaar geleden overleed mijn man. Ik wil er geen drama van maken, ik zie het als weer een nieuwe fase.”
“Ik leerde van mijn oma dat je altijd onafhankelijk moet zijn”
In Nederland begon Maldonado te werken als adviseur voor verscheidene ontwikkelingsprojecten. Zo werkte ze bijvoorbeeld voor Fontys, waar ze de coördinatie op zich had van uitwisselingsprojecten met Spaanse universiteiten. Later betrok ze een functie bij de Venezolaanse ambassade in Brussel. “Ik werkte daar voor vijf jaar als hoofd van promotie en investering door Europa. Toen er een nieuwe regering aan de macht kwam in Venezuela stopte ik met mijn werk. Ik wilde niet samenwerken met de ideologie die zij had. Hierna focuste ik me weer meer op de projecten van Fontys.”
Door haar werkervaring weet Maldonado inmiddels wel de weg in politiek en cultuur. Daarom vroeg de Eindhovense gemeente haar om hulp. “Er waren veel Latijns-Amerikaanse immigranten in Eindhoven en mensen wisten niet veel over hen. Dit veroorzaakte een soort angst. De gemeente vroeg verschillende mensen, waaronder ik, om hulp. We deden veel interviews en onderzoek en het werd duidelijk dat een organisatie als C.L.O. hard nodig was.”
De organisatie is voor Latijns-Amerikanen een plaats van informatie, voor het delen van ervaringen, om te relaxen en nog veel meer. “We willen dat mensen zich thuis voelen, daarom bieden we hen activiteiten zoals theater, praatgroepen en Spaanse les voor kinderen. Daarnaast geven we informatie zoals lezingen over het Nederlandse gezondheidssysteem.” Een andere belangrijke taak van C.L.O is om vrouwen te activeren om onafhankelijk te zijn. “De meeste Latijns-Amerikaanse immigranten zijn vrouwen. We willen dat ze hun identiteit behouden, het gaat niet alleen om de cultuur. In hun thuisland waren ze bijvoorbeeld advocaat en hier moeten ze huizen schoonmaken als werk. Het is belangrijk dat als ze scheiden, ze niet in de laagste sociale klasse eindigen zonder geld. Ze moeten zorgen dat ze onafhankelijk kunnen zijn van de beste man in de hele wereld.” C.L.O organiseert ook het jaarlijkse evenement van de internationale vrouwendag in Eindhoven, waarbij alle culturen samenkomen.
“Als je elkaar leert kennen, dat is het moment dat je de angst verliest”Milagros Maldonado, – Winnaar Expat Top-10
“Ik ben een getuige van de veranderingen. Sommige internationals worden niet meer gerepresenteerd in Eindhoven”
De grootste verandering die Maldonaldo ziet in Eindhoven is die van het gemeente beleid. “Voorheen verbond de gemeente alle culturele organisaties. Nu moeten we het zelf doen. Voor C.L.O. is dit geen probleem, wij grijpen elke kans aan om ons te mengen met Nederlanders. Maar ik zie minder en minder de Turkse en Marokkaanse organisaties. Sommige internationals worden niet meer zo goed gerepresenteerd, omdat het nog steeds moeilijk is om bij Nederlandse groepen binnen te komen.”
Maldonado heeft niet zo veel moeite met de ‘planning’ cultuur van Nederland. “Voor mij persoonlijk is het niet zo lastig, in mijn werk heb ik goed leren plannen. Maar de meeste Latijns-Amerikanen denken slechts één week vooruit en niet aan de vakantie van volgend jaar bijvoorbeeld. Ik denk dat hier tijd korter is. Je plant en dan is het voorbij. Wij dromen meer over de toekomst.” Een ander verschil is de familiecultuur. “Families zijn hier klein, het is een gesloten cirkel van ouders en kinderen. Bij ons bestaat een familie uit ooms, tantes, neefjes, nichtjes, opa, oma en nog meer. De immigranten missen dat hier.”
