Om de week kijken we met EV-specialist en Innovation Origins-columnist Auke Hoekstra naar wat hem opviel in de actualiteit en wat hij tegenkomt als het gaat over de verduurzaming van onze aarde. Deze week vertelt Auke over een nieuw project waar hij aan werkt.
“Nouja nieuw is het niet helemaal hoor”, klinkt het door de telefoon. “Ik ben al zeker zo’n tien jaar gefascineerd door telepresence robots. Samen met Neon en Eindhoven Engine gaan we zulke robots nu naar een volgend niveau brengen.”
Sorry, een tele-wat-voor-robot?
“Je weet wel, een robot die ervoor zorgt dat je ergens anders aanwezig kunt zijn. Het is de volgende stap in videobellen, want hiermee kun je niet door de ruimte bewegen. Met een robot wel. Alleen het probleem met de huidige robots is dat je heel erg beperkt bent. Het is eigenlijk een Ipad op een bezemsteel die rondrijdt door middel van een segway. Het beeldscherm komt ongeveer 1,5 meter hoog, hierdoor kun je iemand niet echt aankijken. Zo’n scherm hangt te laag als je rechtop staat en zit te hoog als je zit. Het is het gewoon net niet allemaal.”
Hoe moet het dan wel?
“Als eerste wil je het idee hebben dat je iemand daadwerkelijk aankijkt, dat is tijdens een echt gesprek ook belangrijk. Dit kun je bij een robot op verschillende manieren oplossen. Het scherm moet in hoogte verstelbaar zijn, je moet in het rond kunnen kijken. Net als je in het echt ook doet. Nu kijk je heel ongemakkelijk in zo’n camera. Het lijkt net alsof je door elkaar heen kijkt. Facetime van Apple heeft dat met software mooi opgelost. Zoiets slims zou je hiervoor ook kunnen gebruiken.”
“Met die segways is eigenlijk niet zo gek veel mis, maar nog beter zou het zijn als de nieuwe telepresence robots rijden op zogenaamde omniwheels. De wieltjes die de voetbalrobots op de TU/e ook hebben. Die zijn super wendbaar en kunnen alle kanten op. Bovendien hebben ze hier op de universiteit veel kennis over het ontwijken van objecten. Je wilt natuurlijk niet dat je robot alles in kantoor omver rijdt.”
Auke laat geen onderdeel onbesproken. Van camera tot microfoon en software om achtergrondgeluiden te filteren. “Nu zit er één microfoontje in zo’n robot. Vaak gewoon de beroerde microfoon van de Ipad. Als je met tien man op een borrel bent en er zijn meerdere gesprekken aan de gang, geeft dat veel ruis. Je kunt proberen om zelf te focussen op het gesprek dat je wilt volgen, maar beter is om ervoor te zorgen dat de robot dit zelf kan filteren.”
Hoe dan?
“De techniek om geluid te filteren is al redelijk ver, denk bijvoorbeeld aan ‘noice cancelling’ technieken. Maar ook via nabewerking kan een algoritme dat heel goed doen. De kunst is dat dit bijna realtime moet kunnen, het moet zo snel gaan dat je het bijna niet doorhebt dat er een vertraging op de lijn zit. Dat de software bijvoorbeeld alleen het geluid eruit filtert van degene die je aankijkt. Hetzelfde geldt voor het beeld.”
“Ik heb snel zitten rekenen, maar als je een VR-bril gebruikt – dat komt toch wel heel dicht bij écht in een ruimte zijn – heb je een bandbreedte van 2TB nodig. Dat is ruim 2.000 keer zo veel als wat we nu via ethernet halen. Dus dat is voorlopig zeker niet haalbaar. Daarom moet de robot ter plaatse al een voorselectie maken. Hij moet als het ware ‘weten’ wat jij thuis achter je beeldscherm wil zien en horen.”
Is dit niet gewoon een leuk hebbe-dingetje?
“Stiekem wel een beetje ja. Ik ben al jaren gefascineerd door dit soort robots. Het zou wel een soort jongensdroom zijn als dit werkelijkheid wordt. Het is super gaaf om samen met experts op robotica gebied hierover na te denken. Maar uiteraard gaat het verder dan dit. Kijk eens naar hoeveel minder verkeer er op dit moment is. Heel veel bedrijven denken erover na hoe ze dit gaan inrichten als heel de coronacrisis voorbij is. Deze periode zet mensen aan het denken. Ik denk echt dat zo’n robot verkeer – en daarmee CO2 uitstoot – kan verminderen. Waarom zou je nog super ver reizen voor een congres als het vanuit je huis in je eigen luxe bureaustoel net zo goed – of misschien zelfs beter – kunt volgen?”
“We zijn met verschillende bedrijven in gesprek die willen bijdragen aan dit platform, want dat wordt het. Het is allemaal open source en iedereen kan hieraan bijdragen. Als dat lukt, gaan we uitzoeken hoeveel het scheelt in de hoeveelheid van verkeer. De conclusie zou best eens kunnen zijn dat hierdoor de CO2-uitstoot naar beneden zal gaan. Daar zullen we dan een business case rond gaan bouwen.”
Is dat niet de omgekeerde wereld?
“Samenwerking tussen bedrijfsleven en universiteiten komt vaker voor. Maar ook academici die commercieel bezig zijn. Maarten Steinbuch leidt een robotica firma én doet onderzoek in hetzelfde gebied. Betekent dit dan meteen dat dit slecht is? Ik denk het niet.”
“Bij Neon zijn we heel expliciet in wat we willen bereiken. We willen de CO2 uitstoot verminderen en goede duurzame alternatieven onderzoeken en implementeren. Dat mag je best van ons weten. En daarin is onderhand de halve wereld het met ons eens, inclusief IPCC. Er moet gewoon iets veranderen. Maar binnen die doelstelling willen we wel objectief en gedegen onderzoek blijven doen. Het zet natuurlijk geen zoden aan de dijk als we zeggen auto’s zijn stom en zonne-energie is veel leuker. Daar gaan wij helemaal niet over. We moeten met goede bewijzen komen waarom een duurzaam alternatief beter zou zijn. Daar kunnen we bij voorbaat niet vanuit gaan en ik ben ook de eerste die m’n ongelijk zou toegeven.”
Wanneer denk je de eerste robots op te kunnen leveren?
“We hebben allerlei bedrijven nodig, van hardware tot software. Allerlei verschillende disciplines. We beginnen uiteraard met een prototype. Het mooie is dat het open source is. Dit betekent dat als de robot ogen heeft dat een bedrijf kan zeggen ‘mag ik even?’ en een betere camera voorstelt. Of via aanpassingen aan de software ervoor zorgt dat de robot beter kan ‘zien’. Op deze manier zorgen we ervoor dat zo’n robot steeds een stukje beter wordt en misschien nieuwe dingen kan. Momenteel komt nu van alles bij elkaar, daarom kan ik voorlopig nog geen uitspraak doen, wanneer de eerste robots geleverd kunnen worden.”