Ik heb mezelf nooit gerekend tot de categorie sportievelingen. Hier en daar heb ik wel gevolleybald en gezwommen, maart nooit op hoog niveau. Het zat me nooit zo dwars, tot een jaar geleden. Toen ik hijgend de trap op klom met twee boodschappentassen – mijn conditie op een dieptepunt – besloot ik dat het genoeg was. Tijd voor een actievere leefstijl.
Ik gaf me op voor de NN Marathon Rotterdam, die negen maanden later zou plaatsvinden. Als tussenstap deed ik mee aan een halve marathon in Linschoten, middenin de winter. Voor het eerst in mijn leven rende ik daar 20 kilometer. Na die (tussen)mijlpaal ging het beter en beter. Elke week werd ik sterker en kon ik verder en sneller rennen. Ik voelde me energieker dan ooit tevoren. Twee maanden voor de start van de marathon liep ik 30 kilometer aan één stuk. Wow, dat mijn benen daartoe in staat zijn, dacht ik nog.
En dan zul je net zien. Nog een maand te gaan en ik raak geblesseerd aan mijn knie. Een klassieke runners knee, zoals dat heet. Hardlopen ging niet meer; zelfs wandelen was te veel. Mijn vriend heeft me tien keer mopperend zien terugkeren nadat ik met volle moed was begonnen aan een trainingssessie. Alsof dat nog niet genoeg was, werd ik twee weken voor de start van de marathon zieker dan ik ooit was geweest. Kon het nog slechter? Jazeker! Drie dagen voor de start kreeg ik een heftige antibioticakuur voorgeschreven omdat ik een ontsteking had opgelopen. Je zult begrijpen: de finishlijn van de marathon leek ineens wel héél ver weg.
Of het is gelukt, vertel ik straks. Maar laten we eerst dagdromen, zoals ik deed op de bank met mijn geblesseerde knie. Hoe zou de wereld eruitzien, als… technologie zo ver gevorderd – en bovendien betaalbaar – was, dat je je fysieke gesteldheid perfect kunt micromanagen? Zou ik mijn blessure dan hebben kunnen voorkomen? Liep de voorbereiding voor de marathon dan ineens op rolletjes?
There’s something about sport… En daarom ligt er een magazine vol technologie en sport voor je klaar. IO Next: The Future of Sport Tech is een gouden combinatie voor de zomer. We doken in innovaties voor professionals, maar óók voor de huis-tuin-en-keuken atleet.
Voorbereiden
Maandagochtend 07:30. Mijn gordijnen gaan automatisch open en de lichten springen aan. Er verschijnt een virtuele coach, een kleine hologram, op mijn smartwatch. “Klaar voor vandaag?”, vraagt ze. Ik knik. In de avond staat er een training gepland. Na een uitgebreide analyse van mijn slaapcyclus die nacht komt ze tot de conclusie dat ik het aantal kilometers voor die dag wat moet terugschroeven. Blijkbaar heb ik mijn diepe slaapstadium niet bereikt afgelopen nacht. Ah, vandaar het korte lontje, bedenk ik me.
We bevinden ons middenin de zomer en de temperatuur buiten is nog steeds aan de hoge kant. Op basis van mijn gegevens over mijn lichaamstemperatuur en de weersomstandigheden ontvang ik van mijn coach advies over mijn hardloopoutfit voor die dag: een korte broek en een ademend shirt met korte mouwen zijn de beste keuze.
De training
Na een lange werkdag is het tijd voor de hardloopsessie. Schoenen aan en gaan. Ik ben een half uur onderweg. Mijn coach merkt op: “Je hartslag lijkt wat hoger dan normaal op dit punt in je training. Laten we een tandje terugschakelen om overbelasting te voorkomen.” Haar suggestie komt precies op tijd; ik pas mijn tempo aan en voel mijn hartslag geleidelijk afnemen.
Niet alleen mijn sporthorloge verzamelt data tijdens de training. Ook in mijn sportschoenen zitten sensoren. Dankzij real-time feedback zijn blessures verleden tijd. “Je linkerbeen lijkt iets meer kracht te zetten in vergelijking met de rechter”, hoor ik nu. “Laten we de balans wat herstellen om overbelasting van je linkerknie te voorkomen.” Ik focus me op mijn techniek en verdeel mijn inspanning gelijkmatig tussen beide benen.
Na 40 minuten rennen krijg ik dorst. Ik pak mijn drinkfles en neem een paar slokken terwijl ik blijf doorrennen. Na drie slokken klinkt er een piepje vanuit mijn slimme fles. Ik moet nu stoppen met drinken. Deze functie voorkomt dat ik te veel water drink en mijn maag belast.
Cooling down
Mijn training zit er weer op. Ook tijdens de cooling down word ik perfect begeleid. We pakken de data van mijn zojuist afgeronde sessie erbij en bespreken welke spiergroepen extra aandacht nodig hebben. Intussen bereidt mijn robotassistent in de keuken een perfecte smoothie. De samenstelling van voedingsstoffen is nauwkeurig afgestemd op mijn smaak, genetische profiel, darmflora en de data van mijn laatste trainingen. Aardbeien ontbreken nooit, en dit keer gooien we wat extra avocado in de mix tegen potentiële spierkrampen. Yum!
Mijn holografische coach, keukenhulpje, horloge, slimme drinkfles en hardloopschoenen bundelden een jaar lang hun krachten om het beste resultaat te behalen. Alles om me klaar te stomen voor dat ene moment waarop ik de mythische 42.2 kilometer moet afleggen. Ik begin uitgerust en met volle moed aan mijn race.
De finish
Terug naar de echte wereld. Wonderen bestaan blijkbaar, want op zondag 14 april bereikte ik de finishlijn in Rotterdam, toegejuicht door tienduizenden toeschouwers. Bekaf, en langzamer dan ik voor ogen had. Maar we did it. Die medaille pakt niemand me meer af. En die struggles, ach, die maken het ergens juist ook een bijzondere en leerzame ervaring. Op naar het volgende marathonavontuur!
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
