Op de bodem van de diepzee liggen veel zeldzame metalen. Het is daarom niet voor niets dat er plannen zijn om die te delven. Deze diepzeemijnbouw zou namelijk een manier kunnen zijn om aan de toenemende vraag naar zeldzame metalen te voldoen. De gevolgen voor het ecosysteem van de oceanen zijn echter amper bekend. Onderzoekers van het Max Planck Instituut voor Mariene Microbiologie, hebben daar samen met wetenschappers van onder andere het Alfred Wegener Instituut en het GEOMAR Helmholtz Centrum onderzoek naar gedaan. Ze concluderen dat verstoringen door diepzeemijnbouw een langdurige gevolgen hebben voor de natuurlijke ecosysteemfuncties en de microbiële gemeenschappen in de zeebodem. Zij pleiten voor duidelijke normen voor de mijnbouw en bindende grenswaarden voor de gevolgen voor de daar levende organismen.
Schaarse metalen op de bodem van de diepzee
Metaalhoudende knobbeltjes en korstjes bedekken vele duizenden vierkante kilometers van de diepzeebodems. Ze bevatten voornamelijk mangaan en ijzer. Maar ook de waardevolle metalen als nikkel, kobalt en koper. Aangezien deze hulpbronnen in de toekomst schaars zouden kunnen worden op het land – bijvoorbeeld door de toekomstige behoefte aan batterijen, elektromobiliteit en digitale technologieën – zijn mariene afzettingen economisch gezien zeer interessant. Er is nog steeds geen marktrijpe technologie voor diepzeemijnbouw. Het is echter nu al duidelijk dat mijnbouw op de zeebodem een enorme en blijvende impact zal hebben op de getroffen gebieden.
De wetenschappers onderzochten de toestand van de zeebodem en de activiteit van de micro-organismen in een gebied in het tropische oostelijke deel van de Stille Oceaan, ongeveer 3.000 kilometer voor de kust van Peru. Daar hadden Duitse onderzoekers in 1989 ter simulatie van delfstofwinning de zeebodem in een gebied met mangaanknollen op een diepte van 4.000 meter omgeploegd.
Schade na 26 jaar nog goed te zien
“Zelfs 26 jaar na deze verstoring konden we nog duidelijk de ploegensporen op de zeebodem zien”, meldt Tobias Vonnahme, die deelnam aan het onderzoek in het kader van zijn afstudeerscriptie. “Het bacteriële leven bleek ook duidelijk te zijn aangetast. Vergeleken met ongestoorde gebieden is de hoeveelheid van verschillende microbiële processen zelfs na een kwart eeuw nog steeds met driekwart gereduceerd. Onze berekeningen hebben aangetoond dat de microben op zijn vroegst na 50 jaar hun normale functie volledig kunnen hervatten,” zegt Vonnahme.
“Tot nu toe zijn er maar een paar onderzoeken geweest naar de verstoring van de functie van de diepzeebodems door de mijnbouw”, verduidelijkt Antje Boetius, directeur van het Helmholtz Centrum. “Met deze studie dragen we bij aan de ontwikkeling van milieunormen voor diepzeemijnbouw en wijzen we op de grenzen van het herstel van de zeebodem. Ecologisch duurzame technologieën moeten zeker voorkomen dat dichtbevolkte en bioactieve oppervlaktelaag van de zeebodem wordt verwijderd”.
Ook interessant:
Zo gevoelig is het eco-systeem van de diepzee
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
