Rhys Duindam (28) winnaar van de ASML Young maker award met Tingle. Zijn ontworpen muziekinstrument voor z’n masterproject aan de TU/e Industrial Design. In eerste instantie ziet hij er geen brood in. Maar nu, ruim tweeëneenhalf jaar later is hij vastbesloten om Tingle aan de man te brengen. In het najaar hoopt Duindam Tingle op Kickstarter te presenteren. e52 in gesprek met Rhys Duindam.
“Ik ben van nature helemaal geen ondernemer, maar word nu wel gedwongen dat te zijn. Ik moet het gewoon doen”, lacht Rhys Duindam. Hij opent de deur van een oude school aan de Kanaalstraat, hartje Eindhoven. Hier vestigt Dokpunt een collectief van verschillende designers en ontwerpers. Ook Duindam met Nupky. “Het is hier fijn werken, we vullen elkaars skillset aan.”
Je wordt het diepe ingegooid met lood in je schoenen zonder dat je kunt zwemmen
Half tien, Duindam wrijft de slaap uit zijn ogen. “Gisteravond om tien uur deed ik hier de deur dicht, om thuis nog een code te leren om mijn uren gestructureerder bij te houden, dat is een beetje laat geworden.” Hij zet de koffiemachine aan, hangt zijn jas op en begint te vertellen over het hebben van een startup: “Je wordt het diepe ingegooid met lood in je schoenen zonder dat je kunt zwemmen.” Hij neemt een flinke slok koffie en vervolgt: “Je moet bereid zijn absurde uren te maken, genoegen nemen met weinig geld en al het geld dat je hebt moet je in je product stoppen. Verder werk je onder grote stress omdat je je op een totaal nieuw pad bevindt, alles is nieuw. Je weet niks maar toch moet je het allemaal doen. Electronical engineering, coderen, sales, marketing, product design. Noem het allemaal maar op. Het is rete eng, maar ga het maar gewoon doen.”
Dokpunt
“In het begin is het vooral zelf aanklooien. Je probeert iets uit, werkt het niet dan doe je iets anders. Net zo lang tot het wel lukt. Je blijft jezelf pushen om nieuwe skills te leren. Daarom is Dokpunt voor mij zo belangrijk, hier zitten veel verschillende expertises onder één dak. We kunnen veel van elkaar leren.”
Duindam staat op en loopt door de ruimte; hij wijst ieders werkplek aan: “Hans de Penning en Frank Poort van Frans prototyping is goed met coderen, hij typt drie lijntjes code en fixt daarmee een heel operating system. Bij Qoowl klop ik aan als ik hulp nodig heb op het gebied van pr en De jongens van de TU zijn weer goed met webdesign.” Bij ieder bureau blijft hij even staan, hij laat niemand ongenoemd. “En daar zit tyop, hij helpt me met de interface van Tingle, want ook op dat gebied heb ik nog heel wat bij te leren.”
De eerste Tingle
De eerste Tingle lijkt in niets op de versie van het instrument waarmee Duindam vorige week de ASML 
young maker award won. De eerste versie werkte nog met een webcam die boven de pinnetjes hing, de webcam ‘las’ het pinnenbed, hierdoor maakte het geluid. Om goed te kunnen werken was het van belang dat de ondergrond stabiel was. “Hierdoor kon je het instrument niet verplaatsen en was het niet goed te bespelen. Ik wilde er mee stoppen,” hij draait op zijn stoel, een kort lachje volgt. “I know. Gelukkig werd Hans Leeuw, mijn toenmalige projectcoach van de TU/e, ontzettend boos. Hij zag er potentie in en wilde dat ik doorging.”
Als eerste moet Duindam ervoor zorgen dat de webcam verdwijnt. Hij bouwt een sensor die de bewegingen van de pinnen om kan zetten in geluid. “Dat geluid van toen klonk echt heel anders dan nu, het was ook veel lastiger om er echt melodieën mee te spelen. Wat dat betreft is Tingle goed doorontwikkeld.”
Kickstarter
Dat moet ook wel want Duindam bereidt momenteel een gang naar kickstarter voor. Vorig jaar maakte hij kennis met Jonathan Leland van het Amerikaanse bedrijf (e52 keek mee), Leland was erg te spreken over Tingle. Vooral de eenvoud en het je-moet-er-maar-op-komen-niveau van het design maakte de Amerikaan enthousiast. “Ik ben nu gekoppeld aan iemand via Kickstarter, die veel verstand heeft van de muziekwereld. We skypen regelmatig en sparren dan hoe Tingle beter kan worden.” Tegen het einde van de zomer hoopt hij zo ver te zijn. “Maar pin me er niet op vast, er moet nog zoveel gebeuren.” Momenteel doet Duindam alles in zijn eentje, met de hulp van mensen die tijd voor hem vrij kunnen maken. En dat is zwaar, vertelt hij. Hij zoekt een full time team dat hem kan ondersteunen.
Door zelf veel op de tingle te spelen komt Duindam op ideeën die het instrument moeten verbeteren, hiervan maakt hij een lijst. Stapje voor stapje werkt hij dit af. “Iets waar ik nu flink mee worstel is de notatie, niet ieder pinnetje is nog een noot.”
Squad leader
Naast het Tingle project begeleidt Duindam studenten aan de TU/e. “Ze hebben er daar een leuke term voor: Squad leader. Net alsof ik ze het slagveld op stuur: Squad leader move out!” Dan weer serieus. “Noem het maar gewoon leraar hoor. Ik wil de studenten uitdagen om de beste versie van zichzelf te worden.”
Duindam is geboren in Damascus, Syrië. Verder woonde hij in Egypte, Maleisië, Brunei en Roemenië. “Mijn vader zit in de olie, dus we verhuisden vaak.” Het maakt hem naar eigen zeggen realistisch: “In mijn advies kan ik ook niet meer meegeven dan mijn 28 jaar levenservaring. Meer kan ik niet geven, want dat moet ik zelf ook nog ontdekken. Ik sta dus zelf ook altijd open voor advies. Je kunt heel koppig zijn en er niet naar luisteren. Maar het is belangrijk om er goed over na te denken en vervolgens je eigen beslissing te nemen.”
Hij rekt zich even uit, met kalme stem vertelt hij dat drive doorslaggevend is.
“Begin nooit aan een startup, dat is het eerste dat ik studenten vertel. Ik vertel ze hoe zwaar en moeilijk het is, alle negatieve kanten. En wie hierna nog luistert en enthousiast is, krijgt ook de leuke aspecten te horen. Op deze manier probeer ik de ondernemende studenten eruit te vissen.”
Een werknemer doet zijn werk en blijft binnen de lijntjes, een ondernemer vecht voor zijn product en geld.
Ook ideeën delen en een goed netwerk opbouwen is volgens Duindam erg belangrijk. “Zorg altijd dat je de juiste mensen om je heen verzamelt, wat jij niet kan, daar kan een ander je bij helpen. Ben niet bang om je idee met zoveel mogelijk mensen te delen, dat maakt het alleen maar beter.”
Het gaat er volgens hem om dat je jezelf blijft pushen en de grenzen opzoekt van wat je aankan. “Als je dat vet vindt en zegt kom maar op, prima. Maar er zijn genoeg mensen die het prima vinden om binnen de lijntjes te blijven. Dat is volgens mij het grote verschil tussen werknemers en ondernemers. Een werknemer doet zijn werk en blijft binnen de lijntjes, een ondernemer vecht voor zijn product en geld. Het is een echte hustle. Hij zorgt op een netwerkbijeenkomst bijvoorbeeld voor dat de bouncer de andere kant op kijkt, en hij zelf ongezien de vip lounge kan betreden, waar alle investors zitten. Hij blijft niet braaf afwachten op kansen, maar is bereid om brutaal te zijn.”
Foto’s komen (op een enkele na) van Nupky
