Klimaat. Duurzaamheid. We moeten de broekriem aanhalen. Het einde is nabij. IPCC rapport en zijn interpretaties. Uitfasering van verbrandingsmotoren vanaf 2035. Geen uitfasering van verbrandingsmotoren vanaf 2035. E-fuels zijn e-fools. E-fuels redden het bestaande wagenpark. Alleen warmtepompen. Waanzinnig dure woningrenovatie. Het beste en wel nu! Elektriciteitsprijzen. Elektriciteitstekort. Uitbreiding windenergie, uitbreiding PV. Blackouts. Geen kerncentrales. Nieuwe kerncentrales.
Ik moet bekennen, langzaam maar zeker komt alles op me af. Ik kan het woord “duurzaamheid” niet meer horen. Ik kan de zogenaamde hysterische “deskundigen” niet meer serieus nemen, die allemaal alleen hun eigen gebied zien en steeds minder het grote geheel. Er is opwinding als in een kippenhok wanneer de vos is binnengedrongen. Alles draait om dit ene onderwerp en de “Doomsday Clock”, het naderende einde wordt je bij elke gelegenheid door de strot geduwd.
En dan lees je twee nieuwsberichten en ben je weer in een positieve stemming.
Eerste bericht: De energiedichtheid van batterijen is verdubbeld
Het Amerikaanse bedrijf Amprius Technologies maakt al enige tijd naam. De batterij start-up uit Fremont concentreert zich op wat haalbaar is en probeert een groot probleem van elektromobiliteit op te lossen. De ongelooflijk lage energiedichtheid van batterijen. Een verdubbeling daarvan zou een revolutie zijn, en inderdaad: op 23 maart 2023 kondigde het bedrijf trots aan dat het het schijnbaar onmogelijke had bereikt.
De gravimetrische en volumetrische energiedichtheid van de Amprius silicium anode batterijen werd effectief verdubbeld. Hoewel echte industriële productie nog op zich laat wachten en de prijzen voor de batterijcellen nog onbekend zijn, is de lucht- en ruimtevaartindustrie al zo enthousiast dat mensen als Pierre-Antoine Aubourg, CTO bij AALTO HAPS, een dochteronderneming van Airbus, hun euforie al hebben uitgesproken.
Want niet alleen BEV’s profiteren van de verdubbeling van de energiedichtheid, ook elektrische vliegtuigen en drones kunnen op deze manier hun bereik uitbreiden.
Over drones gesproken: Zipline
Het tweede nieuwsbericht van vorige week is zo mogelijk nog bemoedigender. De drone start-up Zipline kwam in de belangstelling door het verslag van Youtuber Mark Rober. Na een paar dagen werd de vermakelijke reportage over Zipline al meer dan 16 miljoen keer bekeken.
Wat maakt het Amerikaanse bedrijf bijzonder? Dat het mensen over de hele wereld helpt met absolute high-tech die ook nog eens uiterst betaalbaar is. Rober gebruikt het voorbeeld van Rwanda in Centraal-Afrika om te laten zien hoe het leven zelfs in de meest geïsoleerde gebieden veiliger kan worden gemaakt met weinig geld maar briljante high-tech ideeën. De in Rwanda gebruikte drones leveren vitale medicijnen en bloed aan ziekenhuizen in de letterlijke “pampa’s”, sneller dan een ambulance van West-naar Oost-Berlijn zou kunnen rijden.
Wat zegt ons dat?
Er is een gezegde dat luidt: “Doen is als willen, maar dan vetter!” Dit geldt voor de twee Amerikaanse start-ups die in Europa, vooral Duitsland, geen kans zouden hebben gehad. De bureaucratie en vijandigheid tegenover innovatie op het oude continent zouden de twee bedrijven in een mum van tijd de das om hebben gedaan. De doeners zijn weg, de praters hebben het publieke debat overgenomen.
Maar de “doeners” zijn degenen die het leven van mensen verbeteren en de mensheid vooruit helpen. En plotseling zie ik Steve Jobs’ legendarische Apple reclame “Here’s to the crazy ones …” voor me.
Zij die de dingen anders zien, brengen de wereld uiteindelijk vooruit.
