Ik kan natuurlijk naar BMW Welt gaan, of naar de alternatief klinkende Technik-Salon unter offenem Himmel en ik moet ook zeker nog naar de Technische Universiteit. Maar tussen alle afspraken met belangrijke en interessante mensen uit techniek en innovatie in München maak ik een paar uurtjes vrij om – heel klassiek – het Deutsches Museum te bezoeken.
Voor de hoofdredacteur van een nieuwe website over techniek en innovatie zijn de aanplakbiljetten ‘Auf zu neuen Welten’ wel erg aanlokkelijk. Ik kom er pas aan het einde van de half uur lange wachtrij achter dat de biljetten geen nieuwe tentoonstelling aankondigen, maar een ingrijpende verbouwing, die nog tot 2025 duurt. Een kleine tegenvaller.
Er is nog altijd genoeg te zien. Over robotica en ruimtevaart, atoomtechniek, telecommunicatie en tunnelbouw, druktechniek en moderne luchtvaart: er is bijna geen thema te bedenken waarin een Duitser niet ooit heeft gepionierd of tenminste een belangrijke doorbraak heeft geforceerd. Als inwoner van een doorgaans niet zo bescheiden buurland kun je daar alleen maar bewondering voor hebben. Maar hoe goed en uitgebreid de tentoonstellingsruimten van het nog altijd grootste technische museum van Duitsland ook zijn, ik ga er met een flinke vaart doorheen.
Meer tijd breng ik door in het onderaardse deel, waar je door maar liefst acht soorten van mijnen kunt dwalen.
Meer tijd breng ik door in het onderaardse deel, waar je door maar liefst acht soorten van mijnen kunt dwalen. De meeste tijd breng ik door bij de enorme opstelling van Kraftmaschinen op de begane grond. Van door spierkracht aangedreven machines naar de stoommachine en de dieselmotor. In dit deel wordt voor mij de onstuitbare drang tot innovatie het meest tastbaar. Machines waren er om het werk van mensen (en dieren) die vaak in deplorabele omstandigheden moesten leven gemakkelijker te maken.
Is het verbeelding of zie ik bij de bezoekers een echte liefde voor techniek, als ze met regelmaat de machines vastpakken en lijken te strelen. Mag dat? Ja, dat mag. Een liefde die in Nederland alleen schoorvoetend wordt toegegeven. Het is ook de plek waar je begrijpt hoe moeilijk het is om afstand te nemen van oude technieken omdat je beseft; hierop is de welvaart van het land gebouwd.
Nu iedereen de mond vol heeft van ‘Industrie 4.0’ is het helemaal niet verkeerd om af en toe even stil te staan bij waar we vandaan komen. Want van welke grote denker was ook alweer de uitspraak ,,wie de geschiedenis niet kent, kan het heden niet begrijpen en de toekomst niet vormgeven’’?