In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Anna Maria Lioce
Land van herkomst: Italië
Precies op het afgesproken tijdstip wandelt Anna Maria de koffiebar binnen. “Niet slecht hè, voor een Italiaanse?” roept ze vrolijk. Ze gaat zitten en brandt meteen los. Tegenwoordig zijn er in Eindhoven heel wat Italianen te vinden, maar Anna Maria heeft het idee dat toen zij in 2000 naar Nederland kwam, dat heel anders was: “Naar mijn idee was ik ongeveer de enige Italiaanse hier. Er waren er vast meer, maar ik kwam ze niet tegen.” De ober komt langs en vraagt of ze wat wil drinken en het cliché van Italianen en hun koffie komt ook gelijk aan bod. “Ik ben blij dat Nederland tegenwoordig wat meer een koffiecultuur heeft. Al kan ik cappuccino bestellen na een diner nog steeds niet begrijpen. Bij de lunch vind ik het al vreemd. Ik heb ook in andere landen gewoond en hier is in ieder geval de koffie lekker, dus ik neem de aparte gewoontes maar voor lief.”
Anna Maria kwam naar Eindhoven voor de liefde. “Ik ben getrouwd met een Nederlander. We hebben elkaar in Italië ontmoet in het jaar dat ik afstudeerde. Mijn man had toen net een leuke baan en nadat ik afgestudeerd was, kwam ik naar Nederland. Ik kom uit Rome, een geweldige stad, maar ook erg druk, luidruchtig en vol toeristen. Ik was van tevoren bang dat Eindhoven een te grote verandering zou zijn. Dat viel gelukkig mee. Ik ben hier met open armen ontvangen en de mensen waren gelijk leuk en heel aardig. Ik ben wel blij dat we in het zuiden van het land wonen, want de meeste mensen hier zijn een stuk vriendelijker dan in de Randstad of het noorden. Hier zijn ze zonniger, zoals ze dat in Italië zeggen.”
Na haar verhuizing naar Eindhoven, verhuisden Anna Maria en haar man meerdere malen. “We hebben in Engeland, Duitsland, Italië en Zwitserland gewoond en in 2014 zijn we weer teruggekomen naar Nederland. Onze twee zoons zijn in Duitsland en Italië geboren. Het verhuizen en opnieuw beginnen was soms best zwaar. Zürich was geweldig, maar je leeft wel in een soort bubbel. En hoe je een land ervaart, ligt ook deels aan jezelf. Je moet onderdeel willen uitmaken van waar je woont, integreren. Italianen zijn goed in klagen en zullen snel het negatieve van iets zien. Doordat we op zoveel plekken hebben gewoond, weten we dat we in plaats van klagen juist er iets moois van moeten maken. Op elke locatie is wel iets aan te merken, maar er zijn ook genoeg goede dingen.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Oorspronkelijk wilde Anna Maria en haar gezin zich voor langere tijd vestigen in Rome. “Het is toch de mooiste stad van de wereld,” lacht Anna Maria, “Maar ik was al heel wat jaren daar weg en dan is het moeilijk om weer terug te keren. Er was veel veranderd. Het grappige is dat ik nu de stad bezoek als en soort toerist. Toen ik daar woonde ben ik misschien één keer bij het Colosseum geweest. Het Sint Pieter Plein bezocht ik ook niet dagelijks. Hier is het net zo. Ik heb veel expatvrienden die in Nederland wonen op Facebook en elke keer als ze gasten hebben, gaan ze naar allerlei bezienswaardigheden waar ik nog nooit ben geweest zoals Kinderdijk of de Keukenhof. Net als in Rome: als je er woont, ga je minder snel naar allerlei bezienswaardigheden.”
Haar beide zonen gaan naar de Internationale School. “We hebben altijd Italiaans met onze zoons gesproken en toen we naar Nederland kwamen, hebben ze ook Nederlands geleerd. Inmiddels spreken ze dat heel goed. In de weekenden hockeyen ze bij HC Eindhoven. Ik ben vrijwilliger op school. Ik help in de klas en met excursies en als er een evenement is, draag ik ook mijn steentje bij in de organisatie. Volgend jaar gaat onze jongste naar de middelbare school en dat wordt een grote verandering voor mij, maar ook voor het gezin, want dan is mijn hulp op school minder nodig. In mijn vrije tijd schilder ik graag. Ik maak graag grote doeken met Italië als thema, al is Eindhoven tegenwoordig ook een grote inspiratiebron.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
