In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. E52 bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Amadou Bah
Land van herkomst: Guinee
Werk: medewerker carwash
Op woensdag is Amadou thuis bij zijn kinderen. We spreken dan ook af om bij hem thuis langs te komen. We bellen aan en worden begroet door Amadou en zijn jongste zoon Kassim. De peuter is niet onder de indruk van ons en gaat zijn eigen weg. We nemen plaats aan tafel en Kassim komst erbij zitten en bekijkt ons met enige argwaan. “Straks komt hij los,” zegt Amadou, “Hij kijkt altijd even de kat uit de boom.” Amadou zet thee en vertelt dat hij vier dagen per week bij een carwash in Nuenen werkt. Hij volgt extra Nederlandse les zodat hij assistent manager kan worden. “Ik heb het naar mijn zin bij het bedrijf. Ik heb een goede band met mijn werkgever. Mijn vrouw werkt ook, zij is Nederlands en Nederlandse vrouwen werken graag. Dat begint nu langzaam ook te veranderen in Guinee. Daar werken steeds meer vrouwen ook. Dat is goed voor het land.”
“Ik ben sinds 2000 in Nederland. Guinee werd geleid door een militair regime en dat wilde ik niet. Nu ga ik af en toe terug. De laatste keer was vorig jaar februari. Het ging toen slecht met mijn vader en hij moest naar het ziekenhuis en daar heb ik hem in bij kunnen staan. Helaas zijn de ziekenhuizen in Guinee slecht. Het geld dat er aan zou moeten worden besteed, valt in handen van de verkeerde personen. Er is veel corruptie. Ik koop daarom hier medicijnen voor mijn vader en die stuur ik naar hem op. Mijn vader is heel belangrijk voor mij. Hij heeft mij geleerd dat openstaan voor anderen een groot goed is. Een wijze les van hem is om dat te laten zien door ook een open houding aan te nemen. Ik probeer dat mijn kinderen ook weer mee te geven. En zij moeten weten dat ik er altijd voor ze ben, wat er ook gebeurt.” Amadou heeft trouwens inmiddels gelijk gekregen: Kassim babbelt er gezellig op los en heeft grote interesse in ons gekregen.
“In Eindhoven werd ik heel prettig ontvangen. Heel open en warm”Amadou Bah, Medewerker Carwash
“Ik heb mijn vrouw leren kennen bij een reggaefestival in Eindhoven. Ik woonde toen nog in Venlo. Uiteindelijk ben ik voor haar hierheen gekomen, maar het speelde ook mee dat ik het niet naar mijn zin had in Venlo. In Eindhoven ben heel prettig ontvangen. Heel open en warm. Ik heb zowel bij Kempenpoort als bij Summa College Sterrenlaan een koksopleiding gevolgd. Op deze scholen keken ze samen met mij naar wat er wel mogelijk was. Ze hebben veel voor mij gedaan. En met sommige docenten heb ik nog steeds contact. De bekende kok Mounir Toub was een van mijn leraren. Echt een heel fijn persoon. Inmiddels ken ik heel veel mensen hier. Ik heb ook aan jeugdbegeleiding bij Dynamo gedaan. Dynamo is echt een plek waar veel verschillende jongeren terecht kunnen, als ze maar met respect voor elkaar omgaan.”
“Na heel veel procedures en woonplaatsen, kreeg ik uiteindelijk mijn verblijfsvergunning dankzij het generaal pardon in 2007. Ik heb heel veel gehad aan Stichting Vluchtelingen In De Knel. Zij hebben altijd voor mij klaargestaan. Net als mijn vrouw. Zij heeft ervoor gestreden dat ik hier mocht blijven. Zelf ben ik altijd gemotiveerd gebleven. Ik laat niet zo snel mijn hoofd hangen. Ik ben zelf ook nog vrijwilliger bij Stichting Vluchtelingen In de Knel geweest en daarbij hielp ik mensen met het vinden van hun weg in Nederland. Ik zie het als een manier om de stichting terug te betalen voor al hun harde werk voor mij.”
Op 15 december vierde Amadou dat hij dit jaar officieel Nederlander is geworden. “Het was een geweldige ceremonie met burgemeester Jorritsma en alle andere nieuwe Nederlanders uit Eindhoven. Het was heel bijzonder. Vooral dat de burgemeester zei dat hij blij voor ons was dat wij Eindhoven als thuisstad hebben. Hij is trouwens ook gelijk beste vrienden geworden met Kassim.” Amadou laat ons foto’s zien van de feestelijke middag en ja hoor, daar zien we de burgemeester met zijn ene arm om Amadou’s schouders en op de andere arm zit een stralende Kassim. Wij snappen dat heel goed!
Lees hier alle verhalen in deze serie.
Fotografie: Diewke van den Heuvel
