Lex Hoefsloot won onlangs de Global Impact Challenge van Singularity Netherlands en kreeg daarmee de kans om zich 8 weken onder te dompelen in de innovatieve krachten in Silicon Valley. De voorman van de Eindhovense startup Lightyear doet geregeld verslag van zijn bevindingen in de Valley. Vandaag zijn tweede bijdrage. Hier de hele serie.
Oké, ik bewonder je nu al voor de moed om op een artikel met deze kop te klikken. Maar ik zal je niet teleurstellen. Ik kan nu al zeggen dat 3 lesdagen aan de Singularity University mij het gevoel hebben gegeven eerst totaal ge-bulldozerd te worden, vervolgens weer op de been geholpen te worden om daarna opnieuw te worden gebulldozerd. Het is een combinatie van 12 uur presentaties per dag, cultuurschok, zeer verontrustende voorspellingen en veelbelovende vooruitzichten. Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat dat voor mij nog steeds als een understatement klinkt. Oordeel zelf: als iemand ‘een brein-computerinterface met hoge bandbreedte vol kunstmatige intelligentie’ kan aandragen als een geloofwaardige beste optie voor het overleven van de mensheid, dan kan je raden dat de rest van de presentatie mijn brein bijna uit elkaar liet spatten. En wie was dan deze man die de groep bijna overtuigde? Een van de grootste denkers van deze tijd: Ray Kurzweil.
“Verbeteringen in computerkracht bepalen de meeste van de grote technologische trends in de wereld”Lex Hoefsloot,
De achtergrond van dit antwoord is eigenlijk al op grote schaal op internet besproken en de inspanningen op dit gebied worden ondersteund door grote investeerders uit Silicon Valley (zoals Elon Musk). Maar er is wel wat achtergrondinformatie nodig om de waarschijnlijkheid van dit argument te kunnen duiden. Het is voornamelijk gebaseerd op de veronderstelling dat de opmars van kunstmatige intelligentie (AI) en de Wet van Moore onvermijdelijk zijn en een computer van 1000 dollar rond 2029 de denkkracht van het menselijke brein zal bereiken. Veel experts op het gebied van AI denken dat deze machines in combinatie met de juiste algoritmen onvermijdelijk het punt gaan bereiken waarop ze de menselijke intelligentie zullen overschrijden (hoewel ‘intelligentie’ niet altijd even goed gespecificeerd is in deze claim). Zij beweren dat het ‘onze laatste uitvinding‘ is. Daarna zal het gewoon blijven verbeteren, omdat het daartoe beter in staat is om dat te doen dan wij, mensen. Aangezien computers dan een niveau van intelligentie bezitten die we nooit zullen kunnen begrijpen, wordt het wel lastig om te voorkomen dat er plannen voor de mensheid komen die we misschien niet leuk vinden. Dus het idee is: als je ze niet kunt verslaan, sluit je bij ze aan. Door een brein-computer-interface van hoge bandbreedte te implementeren, zouden we wellicht beter kunnen begrijpen wat deze AI’s aan het doen zijn en zo eventuele ontwikkelingen aan te passen die voor de mensheid misschien niet handig zijn.
Het vermogen om hersenen te verbinden met computers is eigenlijk niet nieuw en wordt bijvoorbeeld gebruikt bij het aansturen van een prothese via diepe hersenstimulatie. Oké, ben je er nog steeds bij? Gelukkig is er ook wat goed nieuws over AI: het kan kanker genezen, efficiëntere materialen voor zonnecellen vinden en de meeste stuurfouten op de weg uitbannen.
De belangrijkste boodschap achter de meeste presentaties hier op de Singularity University (die je niet mag verwarren voor een echte universiteit) is dat de verbeteringen in computerkracht de meeste van de grote technologische trends in de wereld bepalen. De meeste verbeteringen op andere gebieden, zoals bio-tech, 3D-printing en drones worden namelijk bepaald door het toenemende vermogen van computers om complexe situaties te kunnen nabootsen dankzij de toenemende computergegevens die beschikbaar zijn. Ray Kurzweil’s beroemde wet van versnelde opbrengsten impliceert dat deze verbeteringen niet lineair zullen plaatsvinden, maar exponentieel, met grote percentages per jaar dus. Dus niet alleen de Wet van Moore volgt deze trend. Maar exponentieel denken om toekomstgerichte voorspellingen te doen vergt moed, omdat je in de ogen van de meeste mensen om je heen onmogelijke voorspellingen moet maken.
Het verklaart precies waarom de presentaties van de Singularity University je het gevoel geven dat ze verteld worden met een ongezonde dosis Amerikaans optimisme. Het kan zijn dat dit gewoon nodig is om de toekomst te voorspellen. En we kunnen zeker niet ontkennen dat Ray Kurzweil nogal een track record heeft. Er is trowuens nog een mooi voorbeeld van ons onvermogen om exponentieel te denken; dat komt van Auke Hoekstra.
