In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Sheba Yu
Land van herkomst: China
Studie en werk: Nederlands studeren en een bedrijf starten
Op een zonnige ochtend gaan we DenF koffie binnen en kijken of we Sheba ergens zien. Na een tijdje spotten we haar. We vinden het heel erg leuk om haar te ontmoeten, omdat zij de eerste Chinese persoon is die ja zei tegen ons interviewverzoek. “Dat komt omdat ze niet graag in de schijnwerpers staan en misschien een beetje terughoudend zijn om hun verhaal te vertellen,” vertelt Sheba. “Ik heb met veel Nederlanders in China gewerkt en ben getrouwd met een Nederlander. Ik ben dus gewend om met Nederlanders om te gaan.” Sheba komt over als een energieke vrouw. “Ik heb geleerd veel directer te zijn tegen mensen. In China komen mensen niet snel voor zichzelf op. Zo woonde ik hier in Nederland een internationale banenbeurs bij en een jongen was heel negatief en maakte grapjes over een lezing over hoe de echtgenoten van internationals gelukkig te houden. In China zou ik mijn mond hebben gehouden en het voorbij hebben laten gaan. Maar hier ging ik de confrontatie aan en vertelde hem dat wat hij zei niet leuk was. En nu zijn nog steeds kennissen, wat denk je ervan!”
Sheba ontmoette haar echtgenoot in China via wederzijdse vrienden. Hij was in het land voor zijn werk. “Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Hij had nog wat meer signalen nodig voordat hij de hint begreep dat ik hem leuk vond,” lacht Sheba. “Toen we een jaar samen waren, wilde hij de volgende stap in zijn carrière maken. Hij wilde terug naar Nederland en wilde graag dat ik met hem meeging. Ik werkte met veel Nederlanders voor een liefdadigheidsorganisatie en als vertaler voor grote bedrijven, en dat vond ik altijd heel leuk. De Nederlanders zijn prettig om mee samen te werken. Ik was dus heel positief over naar Nederland gaan. We wilden trouwen, maar onze families waren daar niet al te enthousiast over. Zijn familie kende mij niet en mijn familie kende hem niet en mijn familie is ook nog eens heel traditioneel. Uiteindelijk zijn stiekem getrouwd en hebben we onze families dat maanden later verteld. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn we nog steeds gelukkig getrouwd.”
Met al haar kennis over zakendoen in China en haar uitstekende Engels, wil Sheba haar eigen bedrijf starten als een China-consultant voor internationale bedrijven die willen uitbreiden naar China. “Of ik zou graag bij een bedrijf in dienst zijn als hun China-consultant. Ik weet precies hoe dingen daar werken en dat kan echt een groot verschil maken in een zakelijke deal. Dat kan op het gebied van cultuur zijn, maar ook juridisch werk, zoals vergunningen. Om nog beter in mijn werk te zijn, volg ik ook een cursus Nederlands met empowermenttraining over hoe een bedrijf te starten. Bedrijven die mijn hulp nodig hebben, kunnen contact met mij opnemen.”
Sheba woonde in Xian, een stad met 12 miljoen inwoners en beroemd om onder meer het Terracotta-leger. “Ja, Xian is een veel grotere stad ten opzichte van Eindhoven, maar ik kan hier alles doen wat ik wil doen. Ik ben hier gelukkig. Toen mijn man zei dat hij weer wilde verhuizen, zei ik dat ik in Eindhoven wilde blijven. Ik wil hier graag langer zijn. De eerste paar weken hier was ik soms wat van slag. Contact maken was moeilijk voor mij. Maar ik ging niet bij de pakken neer zitten. Ik heb veel verschillende dingen geprobeerd om mijn sociale leven op gang te krijgen: ik ging naar The Hub, naar de bibliotheek, sloot me aan bij Facebook-groepen. Ik ging zelfs een kroegentocht doen, maar dat was niet mijn ding. Nu doe ik dingen met mensen die dezelfde interesses hebben. Nederlanders zijn heel open en creatief en dat wil ik ook leren. Ik ben dol op lezen en schrijven.”
Aan het einde van ons gesprek vertelt Sheba ons dat ze nog een ding met ons wil delen en het is een van de weinige negatieve ervaringen die ze in Nederland had. “Tijdens Koningsdag was er een podium voor mijn huis. Geen enorm probleem, maar toen vrienden langs kwamen om bij mij te eten, besloten we toch naar het huis van een van mijn vrienden te gaan omdat de muziek zo hard was dat we elkaar niet konden verstaan. Mijn man was op dat moment niet thuis vanwege zijn werk. Toen we mijn huis verlieten, stonden er veel dronken mensen voor mijn huis op straat. Ik had mijn fiets bij me en dat maakte het extra moeilijk om door de menigte te komen. Er ging een grote man op de bagagedrager van mijn fiets zitten en ik denk dat hij echt dacht dat hij me hielp. Een andere stond voor mijn fiets. Ik werd echt bang van. Een van mijn vrienden duwde ze weg, zodat ik er door kon. Na die vreselijke ervaring zat ik op mijn fiets, anderen schreeuwden ni hao (hallo in het Chinees) naar mij. Waarom zou je dat doen? Ze kunnen toch niet zien of ik Chinees, Indonesisch of Koreaans ben? Het is beledigend. Het was mijn verdrietigste dag in Nederland. Wat vooral pijn deed, was dat sommige van mijn Nederlandse vrienden wegwuifden wat er was gebeurd en zeiden ‘oh ze waren dronken en bedoelden geen kwaad’. Ik hoop dat ik zoiets nooit meer zal meemaken.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.