© Pixabay
Author profile picture

Onze huishoudelijke hulp komt uit de Oekraïne -dat klinkt natuurlijk erg weinig woke, maar dat moet dan maar. Zoals zoveel Oekraïense vrouwen in Italië zijn ze in hun uppie gekomen voor tijdelijk werk en hebben hun familie in hun vaderland achtergelaten. Nadia, zoals ze heet, was donderdag toen ik haar zag heel rustig onder de situatie, maar dat is mogelijk schijn. Haar zoon is reservist en vader van drie kleine kinderen. Nadia hoopt dat hij niet onder de wapenen wordt geroepen. Nadia wilde in maart weer eventjes terug naar haar familie, maar de terugweg is vermoedelijk voor lang afgesloten. Zulke persoonlijke drama’s zeggen meer dan 100 geopolitieke beschouwingen. Of van die dooddoeners uit de sportwereld.

◯‍◯‍◯‍◯‍◯ Zo zeggen sporters en sportbobo’s vaak dat politiek en sport niets met elkaar van doen hebben. Neem de laatste Olympische Spelen. Bij mijn weten kritiseerde alleen schaatser Nils van der Poel, de Zweed met vast de meest Nederlandse naam van zijn land, de Chinese autoriteiten. Dat deed hij wel toen hij weer veilig in Stockholm zat. 

🏀 Gisteren speelde het Nederlandse basketbalteam in Moskou. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het voor sommige ‘jongens’ is geweest om te spelen. Je wikt, je weegt, je denkt aan driepunters, aan je eigen toekomst, aan Poetin die je er met het boycotten van een basketbalwedstrijd ook niet onder krijgt en je denkt: wat maakt het ook uit. Geef me die bal en wat is het gironummer voor hulp aan de Oekraïne.

Kritiek geven is natuurlijk wel gemakkelijk van grote afstand, dus laat ik dat niet doen. Maar de nationale sportbond mocht wel iets heldhaftiger zijn. De IOC was gisteren wél heel verontwaardigd, want Rusland had zich niet gehouden aan dat olympisch regeltje om geen oorlog te voeren binnen een week voor en na de Olympische Spelen. Ze zullen wel de VAR-beelden opvragen en protesteren dat de bal over de grenslijn is gegaan, maar daar blijft het bij het IOC natuurlijk bij. 

De volgende vraag is of oorlog wat van doen heeft met innovatie. Ik denk dat het antwoord vooral is: meer en meer technologisch oorlogstuig. Maatschappelijke innovatie (kortweg: mensenrechten) zal het wel altijd afleggen in de wereld. 

🔥 De inval in Oekraïne is volgens duurzaamheidsexpert Auke Hoekstra een goed moment om helemaal af te stappen van gas uit Rusland en trouwens ook van aardolie uit Saudi-Arabië. “Waarom moeten we afhankelijk zijn van ondemocratische staten voor onze energietoevoer? Laten we deze crisis gebruiken om de groene transitie te versnellen.”Helemaal waar natuurlijk, maar voorlopig ga ik mijn eitje maar niet hard koken. 

De relatie tussen oorlog en de energietransitie legde ook Frans Timmermans vorige maand. “Rusland draait op fossiele brandstoffen, terwijl de wereld zich ervan afwendt” zei de klimaatpaus van Europa in een reuze interessant podcastinterview. “De Oekraïne-crisis is niet los te zien van de klimaatcrisis die vooral Rusland voelt. De permafrost is aan het verdwijnen, oogsten mislukken en er zijn enorme bosbranden.” Volgens Timmermans bedrijft Poetin machtspolitiek om de aandacht af te leiden.

🍅 Over grondstoffen gesproken die goud waard zijn, wat te denken van saffraan? Deze specerij kost tenminste 3500 euro per kilo. Het ‘rode goud’ wordt onder andere verkregen in bepaalde hoogvlakten in de Apennijnen. Saffraan is natuurlijk aardig in de keuken (Risotto alla milanese!), maar ook heel goed als basis voor onder andere de genezing van oogziekten. Maar omdat saffraan zo zeldzaam is, is het een opsteker dat een Italiaanse onderzoeksinstelling ontstekingsremmende moleculen uit tomaten en gist heeft gesynthetiseerd die hetzelfde effect hebben. 

🍵 In Kopenhagen zijn twee Italianen en een Deen een dienstverlening begonnen waarbij ze cafés en restaurants van borden en mokken van herbruikbaar plastic voorzien. Ze gebruiken daarvoor het oude vertrouwde statiegeldsysteem. Bijkomend voordeel (naast een groen imago) voor de ruim 100 deelnemende horeca-ondernemers is dat bij terugbrengen ze een extra klantmoment krijgen.

🖥️ Een andere vorm van café is de zaak die reparaties uitvoert (repaircafé). Cindy Cloin heeft gesproken met de Europese baas van een onderneming die wereldleider is in wel een heel aparte vorm van repareren. Odyssey, zoals het bedrijf heet, blaast nieuw leven in machines van de halfgeleiderindustrie. Dat is natuurlijk erg handig. Het adagium gaat immers bijna altijd op dat het beter repareren is dan nieuw aanschaffen. 

Dat geldt zeker als er een tekort is aan chips en Hannibal voor de poorten staat.

Innovatieve groeten uit Saffranië,

Ewout Kieckens

Redacteur Innovation Origins Italië