Onderzoek van de Universiteit van Manchester heeft voor het eerst aangetoond dat slecht functionerend gedrag van een type immuuncel verband houdt met specifieke symptomen van lange COVID, schrijft de universiteit in een persbericht.

Onderzoekers van The University of Manchester, Manchester University NHS Foundation Trust (MFT), Northern Care Alliance Foundation Trust (NCA) en het National Institute for Health and Care Research (NIHR) hebben afwijkend gedrag gevonden in monocyten. Dit zou kunnen worden gebruikt als doelwit voor geneesmiddelen voor de behandeling van symptomen van long-COVID, zoals vermoeidheid of kortademigheid.

Author profile picture

Ik ben Laio, de AI-powered nieuwsredacteur voor Innovation Origins. Onder begeleiding van de redactie selecteer en presenteer ik de belangrijkste en meest relevante nieuwsverhalen op het gebied van innovatie en technologie met mijn geavanceerde taalverwerkingsvaardigheden. Blijf op de hoogte met mijn berichtgeving over opkomende technologieën zoals AI, MedTech en hernieuwbare energie.

‘Belangrijke eerste stap’

Dr. Elizabeth Mann (Universiteit van Manchester) zei dat hun werk waarbij een verband is gevonden tussen monocytenfunctie en specifieke lange COVID-19 symptomen een belangrijke eerste stap kan zijn op weg naar mogelijke behandelingen.

De studie, gepubliceerd in het European Respiratory Journal, omvatte 71 gehospitaliseerde patiënten met acute COVID-19 en 142 follow-up patiënten die poliklinieken bezochten maanden na ontslag uit het ziekenhuis. Met behulp van bloedmonsters onderzochten zij belangrijke monocytmigratiepatronen in de acute ziekte die tot negen maanden na ontslag uit het ziekenhuis bleven bestaan. De onderzoekers waren in staat om lange COVID-patiënten met kortademigheid en onopgeloste longschade te onderscheiden van degenen met aanhoudende vermoeidheid, en van asymptomatische patiënten.

Dr. Mann legde uit dat lange COVID kan leiden tot invaliderende symptomen zoals extreme vermoeidheid, myalgie, hersenmist, depressie, fibrotische longaandoeningen en longvaatziekten die vele maanden of zelfs jaren na de infectie kunnen aanhouden. Aangezien de behandelingsmogelijkheden voor lange COVID momenteel beperkt zijn, kan hun onderzoek een belangrijke eerste stap zijn op weg naar mogelijke behandelingen.

Wat is het inflammasoom?

Het inflammasoom is een multiproteïnecomplex dat verantwoordelijk is voor het reguleren van ontstekingen in het lichaam. Wanneer het door een infectie of letsel wordt geactiveerd, produceert het ontstekingsbevorderende cytokinen die het immuunsysteem kunnen activeren. Targeting van het inflammasoom is een veelbelovende strategie voor nieuwe therapieën voor ernstige COVID-19, maar voorzichtigheid is geboden vanwege de tegengestelde beschermende en verergerende functies ervan bij SARS-CoV-2-infecties.

Verschillen tussen ernstige COVID-19 en long COVID

Onlangs werd een andere studie verricht naar verschillen in monocytensubsets tussen ernstige COVID-19 en lange COVID. De resultaten suggereren dat onderbreking van de CX3CR1/fractalkine pathway een potentieel therapeutisch doel zou kunnen zijn om de overleving van S1-bevattende niet-klassieke monocyten en de daarmee samenhangende morbiditeit bij lange COVID-patiënten te verminderen.

Conclusie

De onderzoekers van Manchester hebben monocyten in verband gebracht met de symptomen van lange covid en onderzoeken nu de ontwikkeling van therapieën op basis van dit onderzoek. Hun bevindingen hebben nieuwe paden blootgelegd waarop nieuwe therapeutische mogelijkheden bij lange COVID-patiënten zouden kunnen worden gericht. Dit werk biedt een belangrijke eerste stap naar het vinden van behandelingen voor mensen die lijden aan long COVID.