Ik ben het campagneboek van politica Anne Hidalgo aan het lezen. ‘Une femme française’. Jazeker, in het Frans. Waarschijnlijk is dit boek in Nederland een tamelijk uniek exemplaar. Er zijn er wereldwijd nog geen duizend van verkocht. Hidalgo, van origine Spaanse, is koud begonnen aan haar tweede termijn als burgemeester van Parijs. Ze continueert daarmee de verfrissende onderbreking van een eindeloze rij aan mannelijke voorgangers. Een beloning van de kiezer omdat ze tijdens Corona haar vooruitstrevende initiatief om Parijs opnieuw uit te vinden versneld uitvoerde. Met innovatiegedreven economische strategieën als contractuele verplichting. De positieve invloed daarvan op de leefomgeving, in praktijk gebracht tijdens een crisis, werd opeens onontkoombaar zichtbaar. Het extreem dichte Parijse weefsel met zijn nauwe straten bevrijdt van de auto kreeg weer ademruimte.
Eerste vrouwelijke president
Inmiddels heeft ze de ambitie om volgend jaar de eerste vrouwelijke president van Frankrijk te worden. Met slechts een paar procent van de stemmen in de laatste peilingen is de kans echter groot dat haar hetzelfde lot beschoren is als haar grote voorbeeld Hillary Clinton.
Ook interessant: In Station F innoveert Frankrijk als een trein
Maar goed, het kan nog. De wonderen zijn de wereld niet uit want het het tijdperk van de vrouw is wel degelijk aangebroken. Zoveel is duidelijk. Voorbij zijn de tijden dat grote innovaties kunnen ontstaan zonder dat vrouwen daarbij enige rol spelen. Hoewel innoveren zonder vrouwen ook prima ging. Denk aan het democratische model dat niet toevalligerwijs parallel aan de moderne antieke stad het leven zag. Een combinatie die trouwens ongelooflijk duurzaam blijkt. Gewichtige verdragen vernoemen we nog steeds als vanzelfsprekend naar de stad waarin ze gesloten worden. Neem het verdrag van Parijs. Neem het verdrag van Maastricht. Steden overleven ook al zoveel langer dan landen en ze lopen onveranderlijk voorop bij nieuwe ontwikkelingen. Afgelopen weekend nog stemde de stad Berlijn voor de onteigening van een kwart miljoen woningen van vastgoedbedrijven om meer grip te krijgen op de exorbitant stijgende woonlasten. Wie had dat gedacht. The times they are a-changing.
Verschuivende macht
Net als Parijs hebben opvallend veel andere megasteden inmiddels vrouwelijke roergangers. Tokio, Mexico-stad, Sydney, Surat, Yokohama, Madrid, Rome, Surabaya, Nagpur, Managua, Boekarest, Havana en last but not least ons eigen Amsterdam.
Dat maakt nieuwsgierig naar de quintessens van die naar vrouwen verschuivende macht.
Lees ook: Waarom Constantijn zich druk maakt om teamfoto’s met identiek witte mannen
Het boek van Anne Hidalgo met prominent het woord vrouw in de titel leek me daarom een aanrader. Op dat punt valt het echter tegen. Of misschien begrijp ik het niet goed dat kan natuurlijk ook. De aard van de vrouwelijke kracht is de wanhoop van de beperking zo lees ik een hoofdstuk lang. Ja, soms is dat wel eens waar natuurlijk. Toevallig fietste ik een paar dagen geleden na afloop van een concert in een grote menigte gelijk op met de stapvoets rijdende Audi van Willem-Alexander en Maxima. Neigend zwaaide ze met perfect gesloten hand alle spanning weg voordat die kon ontstaan. Fascinerend charisma.co Beperking in werking.
Maar de kracht van vrouwen zit, zo vermoed ik, uiteindelijk niet in de beperking maar in het subtiele verschil met die van mannen. Helaas werpt Hidalgo daar geen verhelderend licht op. Ik heb daarom een tip voor de campagne. Verplaats de nadruk naar de inhoud. Die is namelijk ijzersterk. Considérer, réparer, préparer. Dat is de essentie van haar visie op innovatief leiderschap dat echt het leven van burgers wil verbeteren. Bekijken, afwegen, onderzoeken, nagaan, herstellen, en goed voorbereid de basis leggen voor ieders toekomst.
Mijn stem heeft ze.
Over deze column
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Eveline van Zeeland, Eugène Franken, Helen Kardan, Katleen Gabriels, Carina Weijma, Bernd Maier-Leppla en Colinda de Beer probeert Innovation Origins te achterhalen hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, soms aangevuld met gastbloggers, werken allemaal op hun eigen manier aan oplossingen voor de problemen van deze tijd. Morgen zal het dus goed zijn. Hier zijn alle voorgaande afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
