In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. E52 bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Ammar Pjevic
Land van herkomst: Bosnië
Studie: Commerciële economie
De loft van Ammar ziet er nog niet helemaal uit zoals hij zelf voor ogen heeft: “De vorige bewoner had nogal een wilde smaak, het was nogal psychedelisch qua kleuren toen ik hier in trok. Ik heb zelf al een deel geschilderd, maar door mijn stage heb ik nog niet de tijd gehad om het helemaal te maken zoals ik het wil.” We zijn dus bij Ammar thuis: een compacte ruimte met zicht op het Klokgebouw. “De eerste keer dat ik wat ging drinken bij het Ketelhuis, zag ik deze lofts en vond ze meteen geweldig. Dat wilde ik ook wel. Ik heb op verschillende vrijgekomen lofts gereageerd, maar het lukte niet om er een te bemachtigen. Ik had de hoop al opgegeven, maar toen deze beschikbaar kwam, heb ik toch maar gereageerd. Tot mijn grote verbazing werd ik uitgekozen en nog met wat geluk ook nog. Degene die eigenlijk de eerste keus had, kon niet door de felle kleuren op de muren heen kijken en wees het af. De daktuin vind ik ook echt een plus. Zo heerlijk om daar te chillen.”
Ammar kwam als kind naar Nederland en kwam na wat omzwervingen in Weert terecht. “Tijdens de oorlog in Joegoslavië vluchtte ik met mijn moeder en zus naar Nederland. Mijn vader bleef, maar is op den duur toch ook gegaan. De eerste keer mislukte dat en werd hij opgepakt. Hij ontsnapte en deed een tweede poging om te vluchten en toen lukte het gelukkig. Toen ik op school zat in Nederland merkte ik dat er kleine culturele verschillen met de Nederlandse gezinnen waren, maar daar heb ik nooit last van gehad.”
“Ik ga nog geregeld terug naar Sarajevo, naar mijn opa en oma en mijn vrienden. Die vrienden zijn de kinderen van mijn ouders’ vrienden. Je ziet de invloed van de oorlog nog overal in het land: de infrastructuur is niet optimaal, gebouwen zijn beschadigd en de mensen klagen vrij veel. De typisch Bosnische man is redelijk lui en gaat zelf ook weinig doen om dingen te verbeteren. Zelfs de mensen van mijn leeftijd zijn vaak niet proactief, ze hebben niet veel hoop.”
“Ik voel me Nederlands en ook Bosnisch, maar wel meer Nederlands”Ammar Pjevic, Student
“Mijn moeder heeft in Bosnië aan de universiteit gestudeerd, maar kan hier niks met haar diploma. Ze geeft nu leiding aan een schoonmaakteam. Mijn vader werkt bij de ICT-afdeling van de politie. Ik heb hier alle kansen gekregen. Ik ben wat Bosniërs een diaspora noemen: iemand die is weggegaan. In mijn hoofd is het dubbel. Ik voel me Nederlands en ook Bosnisch, maar wel meer Nederlands. Mijn vrienden daar hebben trouwens een raar beeld van Nederland. Ze denken dat wij niks anders doen dan wiet roken en op de bank hangen. Ik leg dan uit dat mensen hier keihard werken. Ze denken dat als ze hier zouden wonen, ze niks zouden hoeven doen. Maar dat is natuurlijk onzin. Ik studeer én werk.”
“Het eerste jaar van mijn opleiding heb ik in Sittard gedaan, dat beviel me niet zo. Eindhoven is meer mijn stad. Hier kan ik meer zelf zijn. En er zijn minder mensen die over je schouders meekijken zoals in een dorp. Ik ben mijn studie aan het afronden en heb ik nog een bijbaan bij Vodafone Ziggo. Daarnaast ben ik veel op Strijp S en dan vooral bij het Ketelhuis en Soul Kitchen. Maar ik houd ook van lezen, tech, fotograferen en gamen. Ik stort me dan helemaal in een game, het is qua belevenis beter dan een boek of film. Naar Natlab wil ik ook nog, want ze hebben een tof aanbod! En bij Pathé ga ik graag naar science fiction films. Er is genoeg te doen hier.”
Lees hier alle verhalen in deze serie.
Fotografie: Diewke van den Heuvel